Gdy narkotyk zacznie działać...

Dzień dobry! 

Przyszedł czas na zrecenzowanie egzemplarza recenzenckiego od jednego z Wydawnictw, z którymi współpracuję. Książkę przeczytałam dzień przed rozpoczęciem KTK, na których miałam okazję uczestniczyć aż trzy dni, ale to wiecie. Otóż sięgnęłam po te powieść, bo byłam zaintrygowana. Nie tylko tytułem, ale i okładką i opisem. Nie wiedziałam czego się spodziewać, ponieważ pisarka była mi obca. Ale kto jak nie ja, da szansę nowym autorom? :)

Stefania Jagielnicka - pochodzi z Bytomia. Ma na koncie już ponad dwadzieścia powieści. Studia ukończyła na Uniwersytecie Śląskim, a następnie zaczęła pracę w Dzienniku Zachodnim w Katowicach. Zwiedziła USA i Niemcy. 

Stefania Jagielnicka - Amfetamina

Iza, główna bohaterka tej powieści jest operową śpiewaczką. Tylko muzyka się dla niej liczy. Gdy jej mąż popełnił samobójstwo, nastąpił w jej życiu wielki dół. Jednak gdy poznała Przemka, wszystko się zmieniło. Jednak gdy zdradziła go, on odwdzięczył się tym samym. Jednak wtedy stało się coś, co zrujnowało życie śpiewaczki. Straciła głos. Poprzez kolejne stronice powieści dowiadujemy się, co się z nią dzieje, jej walkę o zdrowie, przygody i wspomnienia. Historie jej znajomych z poszczególnych miejsc. Jednak czy bohaterka wygra z losem? 

Zacznę jak zwykle od okładki, która miała w sobie coś, co mnie przekonało do sięgnięcia po lekturę. Byłam pełna ciekawości, co dostanę, jeżeli sięgnę po ten egzemplarz. Tytuł może znać każdy, bo przecież chyba każdy zna nawet z samych wiadomości o narkotykach, na przykład o Amfetaminie. Na górze maska, czerwone tło, kobieta z koroną, wymalowana dodawała nastroju. I stało się, zdecydowałam się na tą pozycję. 

Żałuję, że książka nie ma skrzydełek, ponieważ bardziej by ją to chroniło przed niszczeniem, ale niestety cienka okładka zbyt szybko się niszczy, więc trzeba delikatnie, bardzo delikatnie się z nią obchodzić. Białe strony, które wcale nie przeszkadzają w czytaniu. Marginesy, odstępy między wersami i wielkość czcionki jest dopasowana do potencjalnego czytelnika. 

Błędów nie dojrzałam, więc nie mam na co się skarżyć, prócz tych skrzydełek. ;) 

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. Jednak muszę przyznać, że pomimo  prostego stylu, coś mi nie pasowało. Nie wiem, może to dla mnie był czas poddenerwowania Targami, że jakoś to, co przekazywała mi autorka, niezbytnio docierało do mnie. Rzec bym mogła, że nudziłam się w pewnych momentach. Mam kilka zastrzeżeń, które wadziły mi podczas lektury. Jednak pierwsze spotkanie z autorką określam jako dostateczne. Nie jestem jednak do końca przekonana, czy sięgnę po inną powieść autorki. Ciężko mi to stwierdzić. 

Denerwowało mnie bardzo powtarzające się sytuacje. Z innymi bohaterami, ale takie same. Nie będę się rozwodzić dokładnie nad tym, ponieważ Wam zaspoileruję, a tego nie chcę, oj nie. Irytowała mnie również płytkość postaci. Nie wykazali się szczególnymi zaletami charakteru, swojej charyzmy również nie wykazali. Niestety, ale mi nie zapunktowali. Nie polubiłam nikogo. Gdy już zaczynało się robić ciekawie, to pisarka albo przesadziła z opisem, albo zmieniła temat. No i bum, gdzie była szansa na coś lepszego, sama znikła tak szybko jak się pojawiła. 

Jednak był jeden element zaskoczenia - otóż akcja działa się w Krakowie. I gdy po skończonym rozdziale zamknęłam oczy to... widziałam wszystkie te krakowskie miejsca. Za ten spacer chciałabym bardzo podziękować autorce - nie codziennie czyta się powieści, które rozgrywają się w miejscach, obok których się mieszka. 

Jest naprawdę o wszystkim ta pozycja. Nie umiem zbyt wiele o niej powiedzieć, ponieważ niestety niezbytnio wpasowała się w mój czytelniczy gust. A szkoda. Być może to pierwsze spotkanie z pisarką było ciężkie, a z kolejnymi byłoby lepiej? Nie mam pojęcia. Jak narazie dam sobie spokój z innymi lekturami tej Pani. Otóż znajdziemy tutaj prawdziwą zawziętość w spełnieniu swoich marzeń, celów - za wszelką cenę. Po części jest to również thriller psychologiczny. Znajdziemy również powiązanie do Faust, szczególnie do jednej postaci. Powieść o walce o swoje życie i marzenia. O walce z samym sobą. Dążeniu do celu. 

Reasumując ani wam jej nie odradzam, ani też szczególnie nie polecam. W moje gusta się nie wpasowała, chociaż spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Ale nie można mieć zawsze wszystkiego przy każdej pozycji, prawda? A więc zdecydujcie sami. Odsyłam Was również do recenzji Izabelli (KLIK), która objęła patronatem tę powieść. Może jej recenzja do Was przemówi i przekona do sięgnięcia po powieść, lub zrobi coś odwrotnego. Ja osobiście żałuję, że nie mogłam się odnaleźć, ani nie spodobała mi się tak, jak początkowo o niej myślałam.

Dziękuję serdecznie za egzemplarz recenzencki