Templariusze. Miłość i krew.

Kolejna ekranizacja obejrzana na lekcjach historii. Stosunkowo dawno już ją oglądałam, jakoś nie było czasu na jej zrecenzowanie, no i też o nim zapomniałam, dlatego teraz wracam do produkcji. Dlaczego? Ponieważ jest po stokroć lepszym niż "Dziewczyna z perłą", której recenzję niedawno mieliście okazję u mnie przeczytać. 

 

TEMPLARIUSZE. MIŁOŚĆ I KREW / ARN:TEMPELRIDDAREN 

Reżyseria: Peter Flinth

Scenariusz: Hans Gunnarsson

Gatunek: Kostiumowy, Melodramat, Przygodowy

Produkcja: Dania, Finlandia, Niemcy, Norwegia, Szwecja, Wielka Brytania, Maroko

Premiera:17 grudnia 2007 (ŚWIAT) 25 grudnia 2009 (POLSKA)

Młody rycerz, początkowo mnich zostaje rozdzielony z ukochaną poprzez wojnę. Walczy na terenach Świętej Ziemi. Dopiero po latach wraca do miejsc, w których się wychował i żyj chociaż przez chwilę miłością prawdziwą. 


 

I to jest film! Może oprócz tych momentach, w których się bili - to mnie w sobie rozkochał. Mało kiedy aż tak jestem w stanie przepaść w filmie puszczanym w szkole. A tu niespodzianka! Historia mnichorycerza i młodej dziewczyny, którą już została obiecana innemu mężczyźnie. Dałam się porwać i.. nie żałuję. Już na samym początku, ten, kto wymyślił ten fragment.. kocham go! Po prostu nie mogliśmy się uspokoić po dawce śmiechu! Ściga się na koniu z tą kobietą i nagle.. bum! Ale tego Wam nie zdradzę, musicie sami to obejrzeć. To było tak komiczne, że odtwarzaliśmy sobie kilka razy, zanim oglądaliśmy dalej. Szkoda, że nie znalazłam gif'a upamiętniającego ten moment. ;) 

 Co do gry aktorów, tych pierwszorzędnych, czyli do Arn'a [Joakim Nätterqvist] i Cecili [Sofia Helin] spisali się świetnie. Gdyby nie oni, film byłby klapą. Mimo iż nie jestem super wielką wielbicielką tego typu filmów, to akurat i bohaterowie przekonali mnie, że warto im poświęcić trochę czasu. Wczuli się w swoje role najbardziej jak mogli, za co im dziękuję, bo z wielką przyjemnością siedziało mi się na godzinach historii i społeczeństwa. ;) 

Jak widzicie, wiele miejsc, w których odbywała się produkcja filmu, więc może i dlatego te krajobrazy są tak piękne? A poza tym, kostiumy są wręcz idealnie dopasowane, no kurcze wszystko jest na swoim miejscu. Niejednokrotnie wstrzymywałam oddech, bo nie wiedziałam, co się zaraz wydarzy. Wyszłam z sali z wypiekami na twarzy po skończonej produkcji i z wyrzutem, ale dlaczego tak się musiało skończyć? No właśnie, dlaczego? A było już tak pięknie. W pewnym momentach aż było mi przykro. Jeśli więc mówicie, że tylko przy czytaniu książek możemy odczuć te emocje, to się mylicie! Przy filmie jest to równie prawdopodobne ;) 

Reasumując nie ma rozbudowanej fabuły, ale chwyta za serce - przynajmniej mnie. ;) Czy polecam? Jak najbardziej tak! Wątek historyczny, wraz z wątkiem obyczajowym. Gdybym miała obejrzeć go raz jeszcze, zrobiłabym to z największą przyjemnością. :) Więc i Wam polecam - z ręką na sercu ;)