Historia lubi się powtarzać..

Nie sądziłam, że będę mieć możliwość przeczytać w tak szybkim tempie czwartą część trylogii, która na dobrą sprawę nie jest trylogią, na jaką się zapowiadało. Lepiej dla nas - czytelników, bo czytamy o losach bohaterów, którzy są nam bliscy, bądź znajomi. Mnie było miło, gdy czytałam fragmenty o Ami czy Maxonie, ale nieco sceptycznie podchodziłam do tej części, bo bałam się, że będzie napisana na siłę. "Aby ino było". 

Kiera Cass -  dorastała w Nowej Karolinie, ukończyła historię na Radford Uniwersity. Mieszka z rodziną w Blacksburgu w stanie Wirginia. W wolnych chwilach czyta, tańczy i zajada się słodyczami.

Poprzednie trzy części spotkacie w zakładce Kiera Cass po prawej stronie w rubryczce. ;)

Kiera Cass - Następczyni #4

Księżniczka Eadlyn - pierwsza córka księcia Maxona i Ami.  Dwadzieścia lat temu to jej matka brała udział w Eliminacjach. To ona zdobyła serce przystojnego księcia. A teraz, by ratować kraj od zguby i demonstracji, młoda księżniczka musi znaleźć męża, który będzie dzielnie wypełniał jej.. rozkazy. Czy zgodzi się na zrobienie Eliminacji? Czy znajdzie swoją miłość jak kiedyś jej ojciec? 

Zacznę może od tego, że to, na co zwróciłam uwagę. A raczej moja pierwsza myśl na temat kolejnej części. "Czyżby przekombinowanie? Pewnie tak". Okładka jest taka sobie, nie robi wrażenia, ale brzydka tez nie jest. Wydawnictwo postarało się o idealne wydanie, za co serdecznie dziękuję - szybko i bez utrudnień czytało mi się tą lekturę. Brak literówek, a czcionka idealna dla oczu. Nic dodać, nic ująć. 

"Teraz jednak nie mogłam już nic zrobić. Właśnie rzuciłam się w przepaść."

Co do autorki, jak wiecie, podczas czytania Jedynej [KLIK] dała czadu. Zaskoczyła mnie na tyle, że przyćmiła dwie poprzednie części. A tego się nie spodziewałam. Pamiętam mój zachwyt nad ostatnim tomem tej trylogii jeśli mogę tak to nazwać. Zresztą przeczytajcie recenzję Jedynej, jeśli jeszcze tego nie zrobiliście. Co do Następczyni.. muszę przyznać, że autorka mnie.. nie zaskoczyła. W ogóle. Napisała kolejną część, ale nie wywarła na mnie szczególnego wrażenia. Oczywiście dobrze zrobiłam sceptycznie podchodząc do książki, przynajmniej nie zawiodłam się aż tak bardzo, bo poprzeczka nie była za wysoko postawiona. Myślałam, że ta część jakoś mnie nie wiem, porwie? Chociaż Rywalki również nie były aż tak pasjonujące. Owszem, dość szybko pochłonęłam tą pozycję, jednakże odniosłam wrażenie, że to już było i się powtarza i jest nieco nudne. Tak, coś się dzieje w książce, ale nic takiego, co zaciekawiło by mnie bardziej niż pozostała część tego tomu. Więc Pani Kiero, zawiodłam się. 

"-Nie jestem pewien, czy istnieje los lub przeznaczenie, ale mogę ci powiedzieć, że czasem to, czego pragniesz, pojawia się w drzwiach tylko po to, by cię odtrącić. A mimo to jakimś cudem zyskujesz pewność siebie."

Przechodząc do bohaterów to muszę stwierdzić, że autorka musiała się nagimnastykować. Stworzenie samej Eadlyn - naprawdę musiało być trudne. Przyznam szczerze, że poniekąd rozumiem tą bohaterkę, ale mocno mnie drażniła przez większość czasu. Czyż to zbieg okoliczności? Ami również mnie irytowała.. Chyba to rodzinna cecha. Oczywiście tym razem poznajemy 35 kandydatów na księcia! Przeciwieństwo niż w Rywalkach. Czy teraz jest lepiej? Wątpię.  Wręcz polubiłam kilku chłopaków! I to jeszcze jak bardzo! Jednak obawiam się, że autorka skupi się na schemacie z poprzednich trzech części i w ogóle kontynuacje będą już kompletnie nieciekawe. I nie będą one tak pasjonujące jak ta moja upatrzona z całej trylogii Jedyna. Ale tak, powiem śmiało i otwarcie, że Kile, Henri czy.. Eric. Oni są tacy kochani! Każdy na swój sposób. Nie będę Wam tu pisać co i jak bo to bez sensu jest. Ja kibicuje Kile. I Eadlyn musi wybrać jego. Jest całkowitym przeciwieństwem do swojego ojca za czasów młodości, więc szykujcie się na dość szybkie decyzje, których jest naprawdę sporo. Może nie było tutaj aż tak widocznej rywalizacji jak w pierwszej części, ale nie mogę powiedzieć, że kompletnie jej nie było.

"Gdy się znowu odsunął i spojrzał mi w oczy, w jego wzroku pojawiło się coś nowego. Czy on także czuł to dziwne ciepło ogarniające ramiona, klatkę piersiową i głowę?"

Książka podzielona na rozdziały nie za długie, nie za krótkie. Historia opowiadana z punktu widzenia
księżniczki. Nie powiem, trochę mi brakowało jeszcze jednego narratora tej historii. Ten tom jest mocno nudnawy i nie ma czego ukrywać, mocno schematyzowany na pierwszej części całej serii. Myślałam, że może jednak coś się zmieni, niestety przeliczyłam się. Jak zawsze zresztą w ostatnim czasie. Jak już gdzieś zapewne pisałam, czytałam ją dość szybko i zrobiłam jedną przerwę, ale to z braku czasu. Zaczęłam czytać ją w środę, a kolejno dopiero powróciłam w piątek wieczorem, kiedy to już moja głowa nie była w stanie nic zakodować z nauki na nadchodzący tydzień.

"Pamiętam, jaka byłam wściekła, gdy jego nazwisko pojawiło się w dniu losowania - jakbym została oszukana. Traz nie obchodziło mnie już, jak jego zgłoszenie tam się znalazło, cieszyłam się, że było. 

Miałam nadzieję, że on czuje to samo."

Reasumując mogę stwierdzić, że jest napisana schematycznie, ale za to czyta się ją sprawnie i szybko. Nie ma żadnych barier językowych, otoczenie bohaterów jest nam znane, a całe szczęście kilku bohaterów z poprzednich trzech części obserwujemy nadal i chyba tylko dlatego czytałam tą powieść, właśnie ze względu na tą sympatię do wcześniejszych bohaterów. Jednakże nie spodziewajcie się superwowfajnegodzieła bo tego NIE DOSTANIECIE. Nie stawiajcie wysoko poprzeczki, bo będziecie żałować. Owszem, nie twierdzę, że straciłam czas na czytaniu tej części jednakże myślałam, że coś się będzie tutaj dziać. Jednak - nic szczególnego. Czytacie na własną odpowiedzialność. Jeżeli zżera Was ciekawość jak mnie to proszę bardzo, zanurzcie się w świat Illei, ale nie wymagajcie za dużo. ;) 

Książka bierze udział w wyzwaniu: 

52 książki w 2016 roku: 28/52 

Czytam, ile mam wzrostu: 2,6 cm

A B C czytania: N