Gdzie jest Twoja granica?

Długo się zabierałam do mojej szkolnej lektury. Gdy polonistka powiedziała, że tydzień nam nie wystarczy na przeczytanie całej książki - popadłam w małą panikę. Ale.. Nie ma rzeczy niemożliwych, bynajmniej nie u mnie i nie z książkami. Zaczęłam ją w sobotę, skończyłam w niedzielę. Dało się? Dało. Polak potrafi. ;) 

Zofia Nałkowska - powieściopisarka, poetka, autorka dramatów, publicystka. Urodziła się w Warszawie 10 listopada w 188roku. Zofia Nałkowska zdobyła rozległą wiedzę w zakresie filozofii, psychologii, dziejów kultury i nauk przyrodniczych oraz literatury polskiej i obcej, którą czytała w czterech językach. 

Zofia Nałkowska - Granica 

Opowiada o losach pewnego mężczyzny - Zenona Ziembiewicza. O jego karierze, miłosnych zawiłościach. Poznaje Elżbietę Biecką, lecz następnie wyjeżdża do Paryża - w celach naukowych. Gdy wraca do rodzinnego domu poznaje Justynę Bogutównę, z którą ma romans. Jednak znów wyjeżdża zostawiając Justynę i spotyka się z Elżbietą  - oświadczając się kobiecie. Jak potoczą się dalsze losy bohaterów? 

"Czy na przykład mówi kto kiedy, że jakiś mężczyzna "umie postępować z żoną"? Nie. Bo kobieta jest kimś, z kim można się dogadać, na kogo można liczyć, komu można zaufać."

Zofia Nałkowska - przecież nic mi to nie mówi. Nie mam w domu żadnej książki autorki, a jak pytałam Taty, to mówił, że czytał tą książkę, ale to było tak dawno temu, że niewiele z niej pamięta. Ja chcąc czy nie chcąc w końcu musiałam się za nią zabrać - to moja lektura - a nie lubię mieć nieprzeczytanych lektur i być do tyłu. Ze stylem autorki nie miałam większych problemów. Wiadome, że autorka jest bliższa naszym czasom, przecież to około stu lat od powstania tejże książki. Nie czytało się zbytnio szybko, musiałam notować niektóre informacje, żeby mi nie umknęły. Bo kartkówkę z lektury trzeba napisać na minimum cztery. Podobał mi się chwilami język, jakim pisała Nałkowska. Zaznaczyłam sobie kilka cytatów, które skłoniły mnie do refleksji. 

  

"Dopiero on, Zenon, sprawił, że to najważniejsze jest tutaj, że ją ogarnia, że wciąga ją wewnątrz życia."

Co do wydawnictwa, pierwszy raz w życiu spotykam się z Wydawnictwem Książka i Wiedza. Nie dojrzałam literówek, ani innych takich błędów. Widać, ze egzemplarz ma swoje lata ze względu na pożółkłe strony, czcionkę ewidentnie różniącą się od teraźniejszego druku. Wydanie aż 28, z grudnia 1984 roku. Jak widzicie ma trochę lat, a mimo to, nawet nie najgorzej się trzyma. Oczywiście jest owinięta w papier co chroni okładkę przez dodatkowym zniszczeniem. 

"To, co czuł, było po prostu cierpieniem. Cierpiał, powstrzymywał się od krzyku."

Możemy w tej powieści spotkać wiele spraw, o których aktualnie jest głośno. Między innymi o aborcji. Czyn niedozwolony w Polsce, w niektórych krajach jest to legalne - jednak mnie się w głowie nie mieści. Gdybym chciała, mogłabym stworzyć forum dyskusyjne, bo w książce spotykamy wiele kontrowersyjnych zdarzeń, które podczas czytania mnie mocno irytowały i choć czytam w myślach, na głoś mówiłam swoje komentarze z tego całego oburzenia. Czego jeszcze można się spodziewać? Otóż możecie się spodziewać elementów kryminału, sensacji.  Określana jako powieść psychologiczna również znajdziemy w niej takowe elementy. Czasami nawet aż za dużo. Nie zawsze wszystko jest powiedziane wprost, a więc uważajcie. 

"... o n a  t o  r o b i   z   s a m e j   d o b r o c i   s e r c a,  b o   t o   n i e   l e ż y    w   j e j   ł a g o d n e j   n a t u r z e."

Pani Zofia raz skupiała się na Zenonie, raz na Elżbiecie, Justynie i innych postaciach. Dzięki temu możemy poznać bliżej każdego z osobna, jednak czy ja kogoś polubiłam? Jakoś.. chyba nie bardzo. Owszem, zaakceptowałam, znosiłam podczas lektury, ale nie pałałam do nich sympatią. Każde z nich jest inne, różni się diametralnie od siebie i gdybym miała takich znajomych.. Lepiej nie. Wiele komentarzy rzucałam właśnie do nich, szczególnie do Elżbiety, że co ona wyrabia, czemu się nie ogarnie w końcu.. No nic, nie da się zmienić tego, co zapisane. 

"- Nie, chodzi o to, że musi coś przecież istnieć. Jakaś granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą."

Reasumując Granica nie jest najgorszą z przeczytanych szkolnych lektur, ale też nie najlepszą. Jednak jest ona tak bardzo zbliżona do naszego dzisiejszego życia, więc dlatego pewnie, tak szybko ją pod presją też czasu przeczytałam no  i nie miałam żadnych problemów z odczytaniem stylu autorki. Czy polecam.. Nie wiem, ta decyzja należy do Was. Jednak ja, gdybym nie musiała, nie czytałabym jej. Pomimo iż ktoś kiedyś powiedział mi "Pamiętaj nic nie musisz" jednak są pewne obowiązki, które trzeba wypełniać. 

Książka bierze udział w wyzwaniu: 

52 książki w 2016 roku: 23/52 

Czytam, ile mam wzrostu: 2,0 cm