Kraj Kwitnącej Wiśni, czyli Wrota.

Recenzowana książka zainteresowała mnie swoim tytułem. A jak już doczytałam, że to o Kraju Kwitnącej Wiśni - czyli Japonii, musiałam ją przeczytać. Dość długo na nią czekałam i się nie doczekałam w wersji papierowej, co utrudniło mi czytanie powieści. Ale dostałam w końcu w elektronicznej wersji i jakoś ją doczytałam. 

Natsume Sōseki - pisarz japoński, twórca nowoczesnej powieści japońskiej, autor poezji psychologicznej, obyczajowej, autor esejów i krytyki literackiej. Jeden z najwybitniejszych pisarzy japońskich XX wieku. 

Natsume Sōseki - Wrota

Sōseki wraz z żoną Oyone prowadzą spokojne życie na uboczu. Nie mają dzieci, ponieważ kobieta nie była w stanie donosić ciąży, lub dzieci umierały zaraz po urodzeniu. Sam główny bohater, który obraca się w monotonii, chodzi do pracy i tylko w jeden dzień może odpocząć coraz bardziej odsuwa się od społeczeństwa. 

Kwestie druku i tym podobnych jestem zmuszona ominąć ponieważ nie miałam wersji papierowej, a elektroniczną. Okładka najzwyczajniejsza na świecie. Gdzieś tam wkradły się pojedyncze literówki, jednak one nie przeszkadzały w lekturze. 

Zabierając się za tę książkę, spodziewałam się czegoś fenomenalnego. Czegoś, co mnie zaskoczy, ponieważ uwielbiam ten kraj z powodu przepięknych kwiatów wiśni. Gdy zaczęłam czytać pierwsze strony, niepewnie zaczęłam się wiercić, a w myślach aż wrzało od coraz większej liczby pytajników, dlaczego to mnie tak nudzi? Czemu to jest tak... fatalne? Ale pomyślałam, że początki nie zawsze są dobre, że warto poczekać, aż w końcu coś się zacznie. Jakaś dynamiczna akcja, czy coś takiego... Jednak się nie doczekałam, niestety. Myślałam, że autor porwie mnie do tej Japonii, zostawi tam i każe trwać z bohaterami. A ja nie dość, że ledwo to czytałam, to jeszcze miałam się wkręcić w ich świat? Przecież się nie dało! I Ci ludzie byli tacy... obojętni, neutralnie, nawet nie wiem jakiego mam użyć słowa. Styl na pewno ma potencjał w sobie i dla wielu został wykorzystany, jednak dla mnie to była jedna, wielka męka. Jeszcze nigdy chyba się aż tak nie namęczyłam podczas czytania. Już Ci Ludzie Bezdomni czy Granica Nałkowskiej była lepsza, niż Wrota. 

Jak już wspomniałam kilka słów o bohaterach: nic szczególnego. Może gdybym była bardziej zainteresowana książką, może dostrzegłabym coś w tych bohaterach. Jednak dla mnie byli oni najnudniejszymi, jacy po tym świecie przypuszczalnie mogli chodzić. Taka książka w sumie... o niczym. Bardzo mnie irytował Sōseki, tą swoją nieporadnością, bezpłciowością by można rzec! Ja się sobie sama dziwię, jak ja to przeczytałam, naprawdę... Tu kawałek w drodze do miasta, tam w poczekalni u lekarza, tam znów gdzieś indziej i w końcu dobrnęłam do końca i odetchnęłam z wielką ulgą, naprawdę. Intryguje Was pewnie dlaczego byli tacy wyalienowani, prawda? Ale tego szybko się nie dowiecie, musicie sporo wcześniej przeczytać, by dobrnąć do tego rozdziału z tym, dlaczego jest tak, a nie inaczej. Może i warto, ale jak dla mnie to była jedna wielka beznadzieja. Nie przemawia ta książka do mnie nawet w ani jednym procencie. 

Ciężki styl autora, problematyczny bohater, wolna, nudna akcja, w której nic się nie działo powoduje, ze mnie od książki było dalej niż bliżej. No chciałam dać jej szansę, no i dałam, jednak poniosłam klęskę. Podzielona na rozdziały. Jedyne, co mogło zaplusować, to to, że jest to motyw idealny na rozprawkę do matury: samotność z wyboru czy też zrządzenie losu. Ewentualnie możesz poprzeć i jedno i drugie podając Wrota jako przykład. Były tez przypisy, chociaż tyle dobrze, gdyby nie one, musiałabym sterczeć ze słownikiem Internetowym bo nic bym, z tego nie rozumiała. 

Reasumując jest to dość trudna książka, dla wąskiego grona odbiorców. Ja ne znalazłam w niej żadnych pozytywnych rzeczy, które mogłyby mnie zaciekawić. Niestety nie polecam. Opornie szło mi czytanie i na raz następny aż za dobrze będę przeglądać książki, które zechcę przeczytać. 

Książka bierze udział w wyzwaniu: 

Czytam, ile mam wzrostu: 1cm [po przeliczeniu internetowym]

Serdecznie dziękuję za udostępnienie ebooka Wydawnictwu Psychoskok