"Jesteś daleko, nie mogę Cię znaleźć.[...] Tęsknie za tobą, znam cię na pamięć. Chcę ciebie obok, chcę ciebie znaleźć."

Witam Was w skromnych progach! 

Chciałam Wam dziś trochę poopowiadać, na temat książki, widzianej z perspektywy faceta. Czytałam ją oczami kobiety, ale mężczyzny odrabiam dopiero teraz... To nic, że książkę czytałam w Mikołajki, a trochę to czasu temu było, nieprawdaż? Dla wszystkich zainteresowanych, cytat w temacie posta pochodzi z tekstu piosenki Juli Julity Fabiszewskiej - Jesteś daleko. Darzę tą piosenką pewnym sentymentem i często do niej powracam, a do tej książki, o której dziś Wam krótko powiem - wpisuje się idealnie. 

Abbi Glines - amerykańska pisarka pochodząca ze stanu Alabama. Jest specjalistką od romansów dla młodych dorosłych. Aktualnie w Polsce są przetłumaczone jej dwie serie, a jedna, z którą mam stale do czynienia to Rosemary Beach. A ona jeszcze dzieli się bodajże na dwie lub trzy inne, ale w sumie można te pod-serie czytać w obojętnie jakiej kolejności. Dopiero 9, 10, i 11 tom lepiej już czytać za kolejnością jak zrobię to ja. Recenzje poprzednich 7 książek z tej serii znajdziecie w zakładce Recenzje A-Z. 

Abbi Glines - Jesteś za daleko #4

Dwudziestoczteroletni Rush ma wszystko. Na każdą noc inną panienkę. Tyle mu wystarczy. Stoi za swoją siostrą Nan jak za murem. Jednak gdy Blair wprowadza się do pokoju, a raczej schowku pod schodkami, chłopak zmienia się. Jest pewny, że musi trzymać się od swojej przyszywanej siostry jak najdalej. 

Dziewiętnastoletnia Blair traci najpierw siostrę, a kolejno znika jej ojciec. Po trzech latach walki z chorobą traci cały majątek i co najważniejsze swoją matkę. Jest zdana na ojca, którego nienawidzi za to, że ich zostawił wtedy, gdy najbardziej potrzebowały jego obecności. 

Czy los będzie dla nich łaskawy? Czy pozwoli im na miłość, romans czy też jedną noc? Czy zniszczy ich w najgorszy sposób? Oto kilka pytań, które można zadać z wielu więcej, które cisną się na usta.

Coś, co rzuca się w oczy - to z całą pewnością okładki serii Rosemary Beach.  Są utrzymane praktycznie w tym samym stylu, więc wielkie brawa dla Wydawnictwa Pascal, które się postarało. Zmieniają się tylko tytuły i pozy aktorów na okładce. :D Wypukłe literki i wspaniałe, minimalistyczne grzbiety, które w kolekcji jedenastu tomów, świetnie się prezentują na półce. Wiem to, ponieważ to są pożyczone od mojej koleżanki z klasy i pokazała mi zdjęcie, jak bajecznie wyglądają. Okładka posiada skrzydełka, na których zamieszczone są fragmenty powieści. To miłe, gdyż możemy podpatrzyć kawałek tego, co jest w środku i też może nas zaintrygować, zaciekawić do tego stopnia, że przeczytamy książkę jednym tchem lub nie wybierzemy jej wcale. 

Co do samego wydania również jestem zadowolona, wyraźna duża czcionka, brak literówek oraz odstępy między wersami i marginesy są zachowane. Co oczywiście bardzo mnie cieszy. 

"- Nie widzisz prawdziwego mnie. Nie wiesz wszystkiego, co zrobiłem - bo kiedy się dowie, takie chwile jak ta staną się jedynie słodko-gorzkimi wspomnieniami, które będą mnie prześladować przez resztę życia."

Z kolei muszę też przyznać, że dawno, ale to dawno nic nie czytałam Pani Glines, chociaż nowa seria, jej recenzje - nie powiem, bo nie często się pojawiały, ale jednak gdzieś owszem i mocno kusiły, to stwierdziłam, że jak koleżanka, Gabrysia zaopatrzy się w całą serię, to pożyczę i przeczytam. Oczywiście zrecenzuję, bo bez tego ani rusz. Doczekałam się i... 

I nie mogłam uwierzyć w to, że mimo iż to jest z innej perspektywy napisana powieść, to pisarka wywołała u mnie emocje, których dawno nie czułam. Tak skrajnie mocnych i cholernie dobrych, że aż byłam w szoku. Nie było elementów zaskoczenia, bo przecież historię znam. Ale te emocje mnie rozsadziły i uważam, że to duży atrybut tej serii. Aczkolwiek jestem przekonana, że nie każdemu taka prosta książka wpisze się w gusta. Czyta się bardzo szybko, w dwie godzinki, trzy i po książce. Historie chłonie się jak jedzenie gdy jest się głodnym - dosłownie. Uważam, że pisarka ma lekkie pióro, w sam raz na zimowe wieczory, oraz niedziele, które spędzamy na błogim leniuchowaniu. 

"Wypowiadając głośno te słowa, zszokowałem nie tylko wszystkich wokół mnie, ale również siebie samego. Ona była moją jedyną. 

Nigdy nie będę już chciał żadnej innej. 

Nigdy."

Bohaterowie... Jak ja stęskniłam się za Rushem i Blair. I za pozostałymi bohaterami. Grant, Woods... Jeżeli mieliście do czynienia z tymi powieściami, powinniście bez problemu kojarzyć te postacie. 

Ta prosta dziewczyna, a zarazem ślicznotka w oczach chłopaka - to istny cud. Bardzo miło mi się do nich powróciło i przyznam się, że z przyjemnością śledziłam ich losy - mimo iż znam zakończenie historii tej dwójki. Bo pamiętajcie, że Jesteś za daleko, jest jakby pierwszą częścią czyli O krok za daleko. Tyle, że tutaj Rush podaje nam siebie jak na tacy, a tam Blair. 

A Rush to ciacho, za którymi pewnie wszystkie kobietki by leciały. Mimo, iż jest popaprany, to ma w sobie gdzieś tam głęboko ukryte ludzkie uczucia i jest naładowany cechami, które chciałybyśmy my kobiety w swoich przyszłych mężach, lub już mężach. Nie wnikam w Wasze życie prywatne. :) 

Mimo wszystko czasami mogą nas pewni bohaterowie irytować, bo czarnych charakterków nie brakuje, to uważam, że są świetnie wykreowani i mogę ich śmiało zaliczyć jako plus tej powieści zaraz po piórze autorki. :) 

"Niełatwo jest kochać kogoś, na kogo się nie zasługuje. To boli jak diabli."

Muszę wspomnieć, że ta książka nie jest dla wszystkich. Dlaczego? Ponieważ jest to erotyk, z wieloma pikantnymi sytuacjami - niekoniecznie dla każdego czytelnika. Oraz wulgaryzmy, czy wulgarne słowa, hm... sprośne, o. Niektórych to może odrzucać i zdaję sobie z tego sprawę bardzo dobrze. Ja już przywykłam do tej gwary Glines i ją akceptuje. Chociaż na początku było momentami trudno, a moja mama czytając Przypadkowe szczęście i Odzyskane szczęście była mocno wzburzona. :) Jednak nie tylko tutaj są sceny łóżkowe. Odczucia, emocje bohaterów również tutaj występują i są ogromną zaletą tej książki. Jak i również plusem dla samej autorki z tego względu, że nie tworzy pustych, wyuzdanych powieści, tylko z uczuciami, co dla wielu czytelników jest ważnym szczegółem. Czytając powieść momentami sama pojawiałam się w akcji, jednak nie miałam prawa głosu. Wydawało mi się, że stałam gdzieś obok i słuchałam. Słuchałam, rozumiałam i czułam. A to jest najważniejsze jak dla mnie. Emocjonalność sprawiła, że w gardle miałam wielką gulę i nie mogłam pogodzić się z czymś, co wiem, jakie później miało skutki. Po prostu ponownie nie mogłam przeboleć niektórych scen i chciałam krzyczeć, żeby to zmienić, chociaż bardzo dobrze wiedziałam, że się nie da. 

"Kiedy człowiek otrzymuje w prezencie kawałek nieba, nie może o tym po prostu zapomnieć."

Jak wspominałam, książka napisana jest z punktu widzenia Rusha, co uważam za dość dobry zabieg. Po jakimś czasie odświeżamy sobie część historii, a dodatkowo mamy możliwość poznać uczucia faceta, co nie każdy pisarz potrafi napisać. To się ceni. I chwali. 

Książka podzielona na rozdziały, nie za długie, nie za krótkie - w sam raz. Idealnie można doczytać rozdział i zrobić sobie przerwę. W moim przypadku przerwą był dzwonek na przerwę w szkole, a kolejno po powrocie do domu - doczytanie ostatniej strony. :)

Powieść opowiada o przeszłości, która lubi powracać w nieodpowiednim czasie. Która może chce nam zrobić na złość? O przyjaźni, której nie da się stworzyć - bo jest miłość. O miłości głębokiej jak ocean, która jest w stanie zrobić z człowiekiem wszystko, by tylko być obok tej drugiej osoby. 

"Jako dziecko zastanawiałem się czy anioły były prawdziwe. Miałem wtedy dziesięć lat, ale postanowiłem, że nie były. To wszystko bzdury. Teraz zdałem sobie sprawę, że byłem w błędzie. Blaire była moim aniołem."

Reasumując, mimo iż ta powieść należy do dość lekkich erotyków, z tłem obyczajowym, to uważam ją za lekturę na poziomie bardzo dobrym. Bo wzbudza w nas emocje. Przynajmniej we mnie, nie wiem jak z Wami jest. Ale nie każda powieść potrafi wycisnąć ze mnie łzy czy uczucia, a tej się udało. Zaufałam autorce i mam nadzieję, że kolejne trzy powieści również mnie nie zawiodą i będę zadowolona z lektury. Chociaż boję się czytać, by znów nie tęsknić tak długo... Polecam gorąco. :) 

Ale może znajdę tutaj osoby, które lubią lekkie pióro Pani Glines? Może są osoby, które już czytały ten tom? Albo takie, które mają na nie ochotę? Pochwalcie się w komentarzu. :) 

MIŁEGO I ZACZYTANEGO DNIA! :)