Po prostu bądź..

Autorka powieści na Krakowskich Targach Książki, gdy siedziałam pełna pozytywnych emocji obok, powiedziała mi, że jest to smutna historia. I gdy czytałam ją, jej słowa obiły się echem w mojej duszy. Nie mogłam powieści przeczytać od razu, bo jak wiecie, lektury, terminy biblioteczne, goniły mnie. Ale i też moja koleżanka pytała, czy to moja własność, bo chciała by pożyczyć. A ja powiedziałam, że przeczytam i to zrobię. Mam mieszane uczucia, że sięgnęłam po powieść, ale o tym na samym końcu recenzji. 

Magdalena Witkiewicz - bestsellerowa pisarka. Już prawie 100 000 tysięcy czytelnikom poprawiła humor i dała motywację by żyć. Po prawej stronie w rubryczce z autorami, znajdziecie klikając w Panią Magdę, kilka innych recenzji jej powieści. A wierzcie mi, jest ich kilka ;)

Magdalena Witkiewicz - Po prostu bądź 

Paulina - ot dziewczyna ze wsi, którą usilnie pilnują rodzice, nie chcą by poszła na studia, pragną zaś wybudować jej dom nad jeziorem oraz by wyszła za Adriana. Przecież do siebie pasują! Jednak oni nic do siebie nie czują, są dla siebie przyjaciółmi i to dzięki niemu Pola zbiera siłę na to, by się zbuntować i pójść na studia architektoniczne. Nie wie jednak, że to właśnie tam, pozna kogoś, kto przewróci jej życie do góry nogami i.., właśnie, i co? O tym dowiecie się koniecznie czytając tą powieść. To wręcz obowiązek! 

Wydawnictwo Filia. Na Targach oczywiście stosowane promocje. I jako ja, że byłam 30 osobą, kupując ten egzemplarz, dostałam fioletową bransoletkę, której od tamtej chwili nie zdejmuje. Miałam możliwość zamienienia kilku słów z pisarką, podpisała mi powieść, zrobiła sobie ze mną zdjęcie. Co więcej? Byłam szczęśliwa. A ta powieść udowodniła mi tylko, że warto było czekać na ten moment. Oczywiście z okładką spisało się fantastycznie, od razu moje oczy zauważyły, że jest inna od reszty. Ma w sobie coś, co wzbudza we mnie odczucie zafascynowania. No cóż, piękne kwiaty, biała sukienka w tle.. I ten delikatny róż. Nie, żebym była zwolenniczką różu, ale taki mi odpowiada. Jest śliczny. Nie ujrzałam żadnej literówki, a czytało mi się świetnie.

Z Panią Magdaleną nie spotykam się po raz pierwszy.. Jak dobrze liczę, jest to 7 powieść. Nie muszę chyba mówić, że każda kolejna jest jeszcze lepsza od poprzedniej? Zdecydowanie tak jest. Pióro autorki jest lekkie, szybko się czyta, taka uwaga - za niedługo Pani Magda chyba będzie musiała pisać powieści po 1000 stron, żeby za szybko się nie skończyła! ;) Na pewno nie spotkacie się z żadnymi barierami czytając powieść, bo jest ona wręcz przystępna dla każdego. Nie wymaga jakichkolwiek poświęceń, na nic. Po prostu poświęćcie jej czas, bo na to zasługuje. 

"[...] - Paulinko, możesz wszystko! Pamiętaj, całe życie zależy tylko od jednej osoby. Od ciebie."

Jest podzielona na dwie części: Przedtem oraz Potem. A te części podzielone są na rozdziały. W pierwszej części widzimy wszystko tylko z punktu widzenia głównej bohaterki, Poli. W drugiej już pojawia się kolejna osoba, która również jest główną postacią. Oh, muszę wtrącić. Słucham teraz piosenkę Kayah - Prócz ciebie nic.  Dobra, zaraz Wam wytłumaczę. A więc. Rozdziały nie są długie, nie za krótkie - idealne. Pojawiają się mejle, smsy, czasem nawet liścik.. Wszystko to buduje tą powieść. Pokazuje, że autorka się nie ogranicza. Tak jak z tą piosenką. Uważam, że to ona w głównej mierze zostanie mi z tą książką na bardzo długi czas. Nie jestem jakąś tam wielką fanką Kayah, ale ta piosenka jest przepiękna. A z tą historią.. łączy się wręcz idealnie. I tak ma być, zostać. I już. Otóż, tymi oto dziwnie pozlepianymi zdaniami chciałam Wam powiedzieć, że przy każdym kolejnym rozdziale pojawiają się cytaty piosenek i jej tytuły wraz z wykonawcami. Zapomniałam dodać na wstępie, że ta recenzja będzie nieco chaotyczna, ponieważ.. autorka tak mną wstrząsnęła, wywołała tyle uczuć.. jak ostatnio żadna inna. Brakowało mi pióra autorki. Bardzo. Nasyciłam się, ale wiem, czuję, że muszę znów dostać jakąś powieść Pani Magdy. Nie obejdzie się bez tego.

"- Czasem życie jest gorzkie. Jak piwo bez soku. - Głośno myślałam: - Wstrętne, jak czysta wódka. Ale mimo to żyjemy dalej. I cieszymy się życiem, prawda?"

Bohaterowie. Paulina, Pola - główna bohaterka. Czy to mało, jeśli powiem, że polubiłam ją od samego początku? Zaskarbiła sobie moją sympatię jak mało kto. Poczułam się czytając książkę, jak jej przyjaciółka. Byłam jakby jej powierniczką, ale taką, o której istnieniu nawet nie wie. Jej charakter, serce.. Oraz czyny - to wszystko, a zarazem nic, pokazało jak bardzo jest wartościową osobą i zasługuje na szczęście. Oraz dwaj mężczyźni, a raczej trzej. Trzech muszkieterów, najważniejszych w życiu Poli. Mogę Wam zadać tylko pytania, ale to Wy musicie na nie odpowiedzieć. Ja Wam nie zdradzę treści, nie zespoileruję, co  to, to nie! Mam nadzieję, że szybko się skusicie na książkę. Reszta postaci jest równie wyraźnie wykreowana, są dopieszczeni pod każdym względem. Za to również uwielbiam pióro Pani Witkiewicz. Dzięki temu mogę poznać bohaterów, mogę przewidywać jak postąpią.. 

"To były najpiękniejsze chwile.

Nie zapomnę ich. Nigdy." - Oddział Zamknięty "Obudź się"

Jednak jedno jest pewne. Zaskoczenie, zdziwienie jakie się pojawiło na mojej twarzy, gdy przeczytałam pewien fragment. Nie spodziewałam się tak dosłownego przebiegu zdarzeń. Do tej pory nie mogę się otrząsnąć, niestety. Dzięki temu też mogę potwierdzić, że powieści nie brakuje niczego. Jest nieskazitelna. Genialna. Rewelacyjna. Najlepsza, z najlepszych. Dopracowana pod każdym względem. Szczerze mówiąc, spodziewałam się, że lektura będzie mocno inspirująca. I postawiła wysoko poprzeczkę. Ale co na to autorka? Przeskoczyła ją wyżej, o wiele niż sądziłam. Jestem pewna, że nie raz sięgnę by ją przeczytać. W szczególności na początku każdego nowego roku. 

"Nie zdradzamy, co nas boli. Nawet przed tymi, których kochamy. A przecież chyba zależy nam na sobie? Zapominamy, że słowa nie służą tylko temu, by ranić. Są po to, b y nas jeszcze bardziej do siebie zbliżać."

O czym jest powieść? O sile przyjaźni, miłości.. O życiu. O byciu. Które niby nie znaczy nic, a jest tak bardzo ważne. O tym, że ze wszystkim można nauczyć się żyć. Że nie zawsze zamarzamy na kamień. Pani Magda poprzez słowa napisane w Po prostu bądź nauczyła mnie jednego, żeby mówić sobie wszystko, nie ma, że zaboli drugą osobę. Trzeba mówić, dzielić się tym, co czujemy, bo te niedopowiedzenia rujnują, nawet nie wiemy jak często. Ja będę się starać to zmienić, małymi kroczkami, ale jednak. Wartościowa, pełna ciepła, ale i rozdzierająca serce. Jestem pewna, że nie pożałujecie ani minuty przeczytanej powieści. Gwarantuje Wam to. 

Reasumując krótko w jednym zdaniu - najlepsza jaką do tej pory czytałam powieść autorki, wartościowa, pełna uczuć - dostarcza nam wszystkie możliwe emocje, po prostu grzechem by było, gdybyście jej nie przeczytali. Polecam ją wszystkim. Bez wyjątku.

"-Cii, Pola. - Przytulił mnie. - Wtul się w jego sweter. Śpij. Z każdym dniem powinno być coraz lepiej.

Pokręciłam głową.

Nigdy nie będzie lepiej."

Dlaczego mam mieszane uczucia? Bo z jednej strony chciałabym ją mieć na swojej półeczce - jako do przeczytania. A z drugiej strony, cieszę się, że poznałam wreszcie historię Pauliny. I - nie żałuję. Jestem z siebie dumna, że mam ją w swojej biblioteczce. Że zostaje ze mną na zawsze i nic mnie z nią nie rozdzieli i będę mogła ją przeczytać. MOJA PEREŁKA. 

Książka bierze udział w wyzwaniu: 

52 książki w 2016 roku: 4/52

Czytam, ile mam wzrostu: 2,5cm 

A B C czytania: P