Wrocław i Berlin - 15-17.01.2016r.

Witajcie! 

Kiedyś wspominałam gdzieś na fp, że jadę na wycieczkę i mnie nie będzie. A wyszło tak, że parę godzin przed nią, skończyłam czytać książkę i zabrałam się za pisanie recenzji. ;) A więc nadszedł czas, żeby Wam pokazać trochę świata, które miałam możliwość zobaczyć. W moich planach niektóre rzeczy wyglądały inaczej, ale nikt nie zabronił nam marzyć, prawda? Chyba, że sami sobie na to nie pozwolimy. Przygotujcie się na sporo czytania, chociaż i tak postaram się jak najmniej napisać, i nie obrzucić Wam milionem zdjęć. ;)

A więc musiałam wstać o 4:40, żeby na 5:10 zdążyć na pierwszego busa. Całe szczęście, że mieszkać stosunkowo blisko i daleko nie mam. Zajechałam do mojego miasteczka, gdzieś na 5:40. O godzinie 6:15 mieliśmy mieć zbiórkę. Ale zapewne domyślacie się, jak to jest na wycieczkach, szczególnie szkolnych, prawda? Poślizgi w czasie i tak dalej.. Mniejsza. Zaszłam pod swoją szkołę na punkt szósta. Byłam w szoku, że większość dziewczyn zabrała ze sobą WALIZKI i torebki. Jak ja miałam swój szkolny plecak, a i tak miałam w nim jeszcze sporo miejsca. Kolega się do mnie nawet śmiał " A co, one jadą na Syberię, że się tak popakowały?" No dla mnie też to było zdziwieniem, bo mieliśmy de facto spać jedną noc w hostelu, a w drugą mieliśmy wracać do domu.. 

Panorama Racławicka z zewnątrz jak oraz zaledwie jej fragment

A więc w końcu! Wyjechaliśmy. Jedziemy. Jedziemy... Daleko jeszcze? Połowa autokaru śpi, a ja już się wiercę. Nie chciałam brać książki, ponieważ w torebce miałam pełno jedzenia, jak to ja. W końcu tabliczka "Wrocław". O mało co nie podskoczyłam z wrażenia. Bardzo chciałam zwiedzić to miasto, z kilku powodów. Między innymi dlatego, że jest tam Afrykarium - aż na samo wspomnienie chciałabym się tam wrócić! Ale dalej. Panorama Racławicka - mówię Wam, robi totalnie wrażenie. Wydaje się nam, zwiedzającym, jakby to było naprawdę. Szok, że jest tak wielki obraz. Naprawdę. A i był jeszcze jeden powód, dlaczego wyruszyłam na tą wycieczkę, ale nie zdradzę Wam go. ;)

Muzeum Narodowe we Wrocławiu, oraz to, co najbardziej mi się w nim spodobało..

Mieliśmy sobie w własnym zakresie zorganizować obiad, z czego zdolna ja wypatrzyłam kilka dni przed wycieczką, że koło naszego hostelu znajduje się MacDonald, a że ja mam kupony, to pójdę tam coś zjeść. Głównie przez cały czas towarzyszyła mi Małgorzata, koleżanka z klasy. Przebrnęłyśmy z mapką w ręku, w nieznanym nam mieście po jedzenie. I tak się stało, że zjadłyśmy, kolejno wychodząc ujrzałyśmy Pana, który starał się być poważny, siedział po turecku w powietrzu trzymając się zaledwie kija. No cóż, zrobiłam mu jedno zdjęcie, było z fleszem, więc głośno przeprosiłam i zrobiłam jeszcze jedno, które nie błyskało, całe szczęście. Nim się obejrzałyśmy musiałyśmy wrócić na miejsce zbiórki. Dzięki naszemu szkolnemu przewodnikowi, który jest najlepszym, jakiego do tej pory spotkałam. No, więc dowiedziałam się, że Wrocław to nic innego jak.. wyspy! Zwiedziłam Muzeum Narodowe, miałam możliwość zobaczenia Mostu Tumskiego potocznie zwanym dla zakochanych. Tyle kłódek! Naprawdę, nie sposób byłoby je zliczyć. 

Afrykarium we Wrocławiu

aaa, atakuje mnie rekin! :O

Ja wśród roślinności..

Te wodne tunele są rewelacyjne! Brzuszek rekina ;)

 O, i nawet rybka z bajki Gdzie jest Nemo? Jak dobrze pamiętam. ;)

Jednak chyba Afrykarium było najbardziej pożądanym przeze mnie miejscem w mieście. Po ledwo przespanej nocy w hostelu The One, na samiuśkim rynku, (nie ma to jak alarm w środku nocy, oraz okno na ratusz, błysk reflektorów, krzyki, granie) bo cóż, Wrocław imprezował. 

A po lekkim śniadaniu, wyruszyliśmy w drogę na Targi Grune Woche, do Berlina. 

Co jeszcze? Most Tumski, czyli ten most z kłódkami, brama kluskowa związana z legendą.. Znacie ją?:D Oraz wydawnictwo Ossolineum no i to, że Wrocław to wyspy, trochę szok. [zdjęcia w wymienionej kolejności]

Jednak droga była dla mnie męką. Nie najlepiej się czułam, a jak powiedziała to Gosia, wyglądałam jak siedem nieszczęść. Jednak tabletka od innej koleżanki, Ketanol pomógł po godzinie. Chociaż tyle. Dość długo jechaliśmy. Moje czwarte Targi, jednak sceptycznie do nich podeszłam, ponieważ na HoReCa niestety trochę się zawiodłam. Porównując jednak te Krakowskie do tych, co były w Berlinie.. To przepraszam, kochany Krakowie, ale jesteście jedną malutką częścią tego, co ujrzałam za granicą. Ogromne miejsce, mnóstwo stoisk, których nie było w stanie zwiedzić się wszystkich w nie całe 6 godzin. Jednak skosztowałam od nas, Małopolskich oscypków, które podawał nam uczeń z naszej szkoły, będący na delegacji i reprezentacji szkoły. Skosztowałam również pysznego karmelu w różnych smakach, bigosu, różnego rodzaju chleba, sosów, czy lodów włoskich. Większość z wystawców wystawiała swoje pyszności za jedno euro, więc jak ktoś chciał sobie pojeść, nieźle wydał tych jedynek. ;) Jednak miło wspominam to miejsce, było zdecydowanie lepiej, weselej niż w Krakowie. 

Kolejno wybraliśmy się pod Bramę Brandenburską, która również zrobiła na nas wrażenie. Cmentarz Żydów, który jest dość nietypowy - czyli Pomnik Holocaustu jego również nie ominęliśmy. Wieża telewizyjna, shopping... Jednak pogoda mogłaby być lepsza! Było zimno i sypał śnieg, brr. Z chęcią wybrałabym się raz jeszcze i dokładniej zwiedziła Berlin. Wracając, zauważyłam na rzece dwa posągi, bądź statuy. Oczywiście jak to szkoła, było głośno w autokarze i nauczyciele, których wołałam, (są znawcami turystyki) nie usłyszeli mojego pytania. Postanowiłam więc poszukać informacji w Internecie, no chyba, że mi się przywidziało. Tak, nie myliłam się. Nazywa się to Molecule Man.

 To my w końcu jesteśmy w Berlinie, czy Maroko? :O [Chyba nie muszę mówić, że na te Targi zjeżdża się cały świat?]

Pyszne oscypki, oczywiście nasza szkoła wiadomo - że najlepsze ;) I selfie z Gosią, zmęczone, a jeszcze tyle przed nami!

 

 Targi Grune Woche to nie tylko jedzenie. Ale i kwiaty, napoje.. wszystko!

 Brama Brandenburska

 Wieża telewizyjna w Berlinie

 

Molecule Man - to seria aluminiowych rzeźb, które nie tylko znajdują się w Berlinie, ale i na przykład w USA. Zaprojektował je amerykański artysta Jonathan Borofsky. Rzeźby przedstawiają trzy postacie skłaniające się do siebie, jako organy, które są pełne otworów, czyli cząsteczek, którymi są ludzie. Tworzą one ludzką egzystencję. 

O 21 wyruszyliśmy z Berlina i na parkingu przed szkołą byliśmy kilka minut po 5. Było sporo postojów, ale trzęsło w drodze powrotnej niemiłosiernie. Cały czas się budziłam, jak tylko udało mi się zasnąć. Ale cóż, nie ma tak dobrze. 

Reasumując wycieczka była udana, jednak ta pogoda, no mogłaby być lepsza. Zdecydowanie polecam te dwa miejsca jako plan na wakacje. Nie drogim dość kosztem można poznać tyle wspaniałych miejsc. jak mówiłam, ja mogłabym wybrać się jeszcze raz na taką wycieczkę, tylko aby na dłużej! ;) 

Moje skromne pamiątki.. (Nawet nie było gdzie kupić czegoś porządnego. ;/ )