DISCO POLO!

Od dawna chciałam obejrzeć ten film. Jakby nie patrząc, obejrzałam go w ostatni dzień roku. Spędzałam wieczór Sylwestrowy u kuzynki chłopaka i poprosiła mnie o wybór filmu. No i jak zobaczyłam Disco Polo to już nie było nic innego. Tylko to. W sam raz - myślałam pasuje pod dzień. 

 

DISCO POLO 

Reżyseria: Maciej Bochniak

Scenariusz: Maciej Bochniak, Mateusz Kościukiewicz

Gatunek: Komedia, Muzyczny

Produkcja: Polska

Premiera: 27 lutego 2015 roku (POLSKA i ŚWIAT)

Dwóch młodych mężczyzn kocha muzykę. Jeden śpiewa, drugi gra = idealny zespół. Dzięki marzeniom starają się spełnić swoje cele i wbijają się na najwyższy szczyt muzycznych przebojów.

Od razu powiem, co mi się nie podobało. ZA MAŁO tej muzyki. Gdyby było jej nieco więcej - może i ja bym śpiewała. A tak, to byłam tylko zwykłym widzem. Chyba postawiłam za wysoko poprzeczkę, a teraz widać tego efekty. A tak, to ogólnie rzecz biorąc było wszystko w najlepszym porządku. Chociaż teraz nucę kilka piosenek zespołu AKCENT więc może nie było tak najgorzej. 

Co mi się podobało? Zdecydowanie gra aktorów. Tomasz Kot w roli Daniela polaka jako odzwierciedlenie pragnień Polaków. Te włoski na ręce - oznaką dobrej grupy za każdym razem powodowały śmiech. Ogólnie gra pana Kota jest nienaganna. To była rola dla niego, a on dał z siebie wszystko i było widać. I najbardziej z całej obsady to on mi zaimponował. Chociaż wszyscy kojarzą go jako Maksa z Niani Frani, to tutaj umie się postawić, pojechać ciętym językiem, czy wiązanką z przekleństwami. To nic. Dzięki temu jeszcze lepiej wyrażał siebie, swoją postać. Był wyrazistym bohaterem. 

Początek filmu, coś pod prolog - u mnie od razu pojawiło się pytanie. To na pewno jest POLSKI film? Jak mówią po angielsku i jest tłumacz? Scena jak z westernu, a następnie napisy końcowe? Wow. A, co mi się przypomniało. Nie wiem, czyj był to pomysł, ale żeby śpiewać po rosyjsku? Albo chociaż w połowie? Bo jako, że uczę się 3 lata języka rosyjskiego, to wydawało mi się, że oczy to glaza(глаза), a nie oczy normalnie tak jak po polsku. Chyba, że już usypiałam i się myślę. No, ale cóż. Odniosłam wrażenie, że Polscy twórcy chcieli zaszpanować, że znamy więcej niż swój język, tylko tak troszkę to nie wyszło. 

Wielkie oklaski dla scenografów. Niektóre były przesłodzone, ale i dzięki temu wydawało się wszystko nieco w kolorowych barwach - takie lepsze. By przekonać widzów, że zawsze trzeba próbować realizować swoje marzenia. Kostiumy również były genialne, chociaż przez chwilę odniosłam wrażenie, że główni bohaterowie Tomek (Dawid Ogrodnik) i Rudy (Piotr Głowacki) w ogóle się nie przebierali. Ale to takie moje spostrzeżenia :D Chciałam też podkreślić zafascynowanie mojego chłopaka, o ile mogę tak to nazwać, bo to nie była fascynacja, a chyba zdziwienie, ile to auto ma drzwi. Najpierw sześć, kolejno osiem, a na końcu dziesięć jak limuzyna, którą i tak zobaczymy w filmie. Jestem pełna podziwu dla efektów. Po prostu idealne! 

Było jedno porównanie, a raczej próba ukazania romantycznej chwili z "Titanica", tyle, że ten statek płynął po.. piasku. Też było to trochę mało realistyczne, jednak koniec końcem film był dobry, a nawet trochę lepiej niż dobry. Jednak Tomek, powiedział pewne zdanie, które zabrzmiało tak, jak każdy piosenkarz powinien się nim kierować. Powinien pisać to, co czuje, co w nim siedzi. Bo to uwalnia, jest prawdziwe i .. dosyć często lubiane. 

I ten moment jak Tomek zatrzymuje samochód by przeszła osoba na smyczy z prosiakiem.. Moja mina była bezcenna ;) 

Reasumując, jeżeli chcesz posłuchać przebojów zespołu Boys, Akcent to jak najbardziej zapraszam! Gościnnie spotykamy Tomasza Niecika i Radka z zespołu Weekend. No i kilku innych ludzi dość sławnych. Uważam, że jest to jeden z lepszych filmów POLSKICH. Nie nudziłam się, ale jak mówię, wiele elementów za baśniowych, za różowo było. Jednak produkcja lekka w odbiorze, najlepsza na wolną chwilę czy wieczór. POLECAM ;)