Jedną nogą w normalnym życiu, a drugą nogą gdzieś nad ziemią.

Witajcie! 

Jak wiecie czasami każdy z nas, lub zdecydowana większość ulega książkowym okładkom. Oczywiście ja zawsze staram się przeczytać opis z tyłu, bo nie zawsze okładka prowadzi na dobrą drogę, czasami jest złudna i mieliście okazję się nawet przekonać - bo tworzyłam post z mojego autorskiego cyklu na temat zwodniczych okładek. Ale do rzeczy. Nie jest to długa książka więc i recenzja będzie krótka. 

Paulina Lipińska - absolwentka Zespołu Szkół Ekonomicznych z wykształceniem technik ekonomista i to pierwsza publikacja pisarki. 

Paulina Lipińska - Zagubiona dusza 

Główna bohaterka ciągle śledzi pewnego chłopaka. Skądś go zna, ale skąd? Ciągle się nad tym zastanawia, aż idąc za chłopakiem do szpitala, spotyka tam leżącą wśród aparatury siebie. Co się okazuje dziewczyna uległa wypadkowi, a lekarze widzą nikłe szanse na to, by powróciła do świata żywych. Ale ostateczną decyzję odcięcia od sprzętu ma podjąć matka dziewczyny. Główną bohaterką widzi jedna z dziewczyn ze szkoły. Ale dlaczego tylko ona jedna ją widzi? Kim ona teraz właściwie jest? I czy kiedyś się obudzi? 

Zacznę jak zwykle od okładki, która podziałała na mnie bardzo szybko, stwierdzając, że przeczytać ją muszę, nie ma innej opcji. A więc widzimy kolorowe niebo, zwie się ono galaxy, czy jakoś tak. Kiedyś była moda na ubrania z takim właśnie niebem. Z kolei na tle tego nieba widzimy dziewczynę, a raczej jej zarys sylwetki. Spogląda przez okno. Mnie się niesamowicie podoba ta okładka, przyciąga wzrok i to trzeba jej przyznać. 

Z kolei trochę żałuję, że książka nie posiada skrzydełek, ale pal licho. Okładka jest śliczna, niech jej będzie. 

Białe strony, dość wyraźna czarna czcionka, marginesy, odstępy między wersami i brak literówek sprawiło, że czytało się przyjemniej.

Chciałam zwrócić szczególną uwagę Pani Paulinie, ponieważ jest to debiut. I widać, że jest to debiut. Raz, że ma bardzo malutko stron, bo tylko 111, to widać nawet w stylu, że nie jest on jeszcze wypracowany. Że brakuje kilku rzeczy. Ale nie na tym chciałam się skupić. Chcę Wam napisać, że autorka ma potencjał, ale jeszcze nie potrafi go wykorzystać. Osobiście uważam, że nie potrzebnie zakończyła tak książkę, bo spokojnie można by było dopisać do niej koniec, no chyba, że Pani Paulina przewiduje drugą część, to ja ją rezerwuję, pisze to już teraz. Mimo wszystko czytało się dość przyjemnie i szybko. 

"- Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi - znów się odezwał."

Widać znaczną różnicę, w podziale tekstu na dialogi i monologi. Tego drugiego jest znacznie więcej. Sporo opisywania, a mało akcji. Mało dynamiki, ale zawsze można to zmienić, więc nie ma się czym przejmować. Na samym początku odniosłam wrażenie, że bardzo przypomina mi ta powiastka historię Mii, z If I Stay - Gayle Forman. Główna bohaterka była w podobnej sytuacji. I to mnie troszkę drażniło, ale każdy ma pomysł na siebie samego. Dlatego też jestem zainteresowana tym drugim tomem. 

Co do bohaterów, nie zostali oni najgorzej wykreowani. Jest naprawdę dobrze, jak na debiut. Oczywiście nie są to postacie idealne, mojej sympatii nasza główna bohaterka nie zaskarbiła ponieważ strasznie mnie irytowała swoją nieśmiałością. No, ale mniejsza. Za to Igor, ten chłopak, którego śledziła - spodobała mi się  jego postawa. Mało gdzie się znajduje takich chłopaków, jedynie ze świecą w ręku trzeba szukać. :) 

Reasumując jest to krótka opowieść, która musi się doczekać kontynuacji, jednak mam nadzieję, że nieco obszerniejszej niż tom pierwszy, bo tak to by było trochę bez sensu... Mimo wszystko podobało mi się, lektura zajmie nam z godzinkę maksymalnie, może i mniej. Ja zaczęłam ją na lekcji i w ciągu 30 minut przeczytałam więcej niż połowę także nie zajmie Wam ona zbyt dużo czasu, za wiele również nie waży, więc do torebki zmieści się w sam raz, a my jej obecności zbytnio nie odczujemy. 

Chciałabym Wam polecić tę pozycję, ponieważ jest łatwa w odbiorze, nie wymaga rozmyślań, taka na zabicie czasu, którego zbyt wiele nie mamy. Polecam. 

A może Wy już ją czytaliście? Macie na nią ochotę? A co sądzicie po mojej dość krótkiej recenzji? 

Czekam na Wasze opinie w komentarzu! Trzymajcie się! :)