BOOK TOUR: Estelle Maskame - Czy wspominałam, że za Tobą tęsknię?

Witajcie Moi Kochani! 

Dzisiaj nadszedł dzień, w którym mogę śmiało powiedzieć - przeczytałam całą trylogię DIMILY!!! I jestem z siebie dumna, zadowolona i w ogóle. Tak bardzo polubiłam głównych bohaterów, że to aż szok. Jednak dzięki Kochanej Cyrysi, miałam okazję przeczytać drugi i trzeci tom, z czego ten ostatni jako pierwsza przywędrowała do mnie paczuszka od blogerki. A więc serdecznie Ci dziękuję!!! Oraz Wydawnictwu Feeria Young, za wydanie ostatniego tomu. :) A oto przydatne kilka linków: 

- Regulamin Book Touru - KLIK,

- LITERACKI ŚWIAT CYRYSI - blog organizatorki - KLIK,

- Fanpage Wydawnictwa Feeria Young - KLIK.

Estelle Maskame - dorastała w rodzinie rybaków w małym miasteczku w północno-wchodniej Szkocji i póki co nie planuje wyprowadzki. Jest absolutnym molem książkowym, uzależnionym od książek młodzieżowych. Najbardziej na świecie lubi książki, gorącą czekoladę z bitą śmietaną i piankami, wycieczki, nowe ubrania, przyjaciół i nuggetsy. Nie znosi złych kierowców, śniegu, dentysty i ludzi, którzy budzą ją przed dziesiątą rano. (Recenzje poprzednich dwóch tomów znajdziecie w zakładce Recenzje A-Z lub po kliknięciu u dołu recenzji w etykietę z imieniem i nazwiskiem pisarki.)

Estelle Maskame - Czy wspominałam, że za Tobą tęsknię? #3

Minął rok. Rok, od momentu w którym Tyler odszedł. Odszedł zostawiając Eden samą na pastwę losu, gdzie 3/4 społeczeństwa drwiło i wyśmiewało się z niej. To ta, która była ze swoim przybranym bratem. Znosiła upokorzenia, które bardzo jej doskwierały. W końcu pojawił się gniew, który zniszczył wszystkie pozytywne uczucia do Tylera. Jednak gdy on znów pojawia się w życiu dziewczyny, ona uświadamia sobie, że nic nie jest jak dawniej i ... że nie będzie. Jednak czy wybaczy mu ten rok przerwy? Czy się pogodzą? A może jest jeszcze jakaś nikła szansa na to, by znów byli razem? A co z rodziną obojga? 

Uwielbiam Feeria Young i ich okładki! Tym bardziej, że jest to seria, a więc okładki tych trzech powieści są do siebie bardzo zbliżone! Mają ten klimat i coś, co nie może w spokoju zostawić czytelników, którzy jeszcze nie mieli do czynienia z ostatnim tomem, a tak bardzo kuszą... Widzimy i Eden i Tylera... Oh, to będzie coś! 

Okładka ze skrzydełkami, czyli taka, jaką uwielbiam najbardziej. Na jednej z nich kuszący fragment z powieści, a na drugiej notatka o autorce. Czyli tak samo jak w poprzednich tomach. Wydanie nieskalane, bezbłędne. Jestem bardzo zadowolona z druku. 

Przechodząc do Estelle Maskame - dała Pani czadu! Jestem bardzo zadowolona z lektury i z takiego zakończenia. Może przydałoby się nieco więcej dramatyzmu, ale tak, jak jest też dobrze. Byłam zdezorientowana po drugim tomie i nie wiedziałam, czego tak naprawdę się mam spodziewać. Miałam jednak nadzieję, że wszystko JAKOŚ się ułoży, jakoś... Pisarka widać, że wykorzystała swój potencjał w 200%. Przytrzymała nas trochę w niepewności, dodała tyle elementów zaskoczenia, które też pozamykały wątki, które nie miały rozwiązania w poprzednich tomach. Cieszę się, że pisarka pokazała, że warto było czytać wszystkie trzy części, bo one zasługują na uwagę większości, jak nie każdego Czytelnika. Styl lekki, prosty i przyjemny - niesamowicie szybko pochłania się powieść - dosłownie w jeden dzień i z jednej strony się cieszę, a z drugiej... moje serce krwawi. Bardzo. 

"Jeśli czegoś nauczyłam się w ciągu swojego dziewiętnastoletniego życia, to tego, że z całą pewnością nie możemy robić wszystkiego, na co mamy ochotę."

Dlaczego krwawi? Otóż to już koniec przygód z Eden i Tylerem! Jak ja to przeżyję? Nie mam pojęcia - jakoś będę musiała się pogodzić z tym, że ich już nie ma, w sensie, dalszych losów. Cieszę się, że miałam okazję poznać tą dwójkę, ponieważ tworzą też świetny duet. 

Jak drugim tomie Eden mnie irytowała, tak tutaj rozumiałam ją bardzo dobrze i byłam z niej dumna - z tego, jak postępowała. Sama założę się, że postępowałabym podobnie. Cała moja irytacja gdzieś przeminęła i pojawiło się uczucie smutku, żalu i złość dziewczyny mi się udzieliła. Chciałam sprać Tylera na kwaśne jabłko. Ależ bym miała satysfakcję... :D 

Co do Tylera - z początku byłam wściekła na niego, za jego zachowanie, jednak z czasem, gdy dowiedziałam się, dlaczego tak robił, a nie inaczej... - no cóż Jego też rozumiałam. I stałam między młotem, a kowadłem. Nie wiedziałam, po czyjej stronie być, więc stwierdziłam, że postoję sobie gdzieś dalej i poobserwuję bohaterów. I wyszło mi to na lepsze. Z przyjemnością śledziłam ich losy - dlatego też pochłonęłam powieść jednego dnia w przeciągu kilku godzin. :)

 "Odwracam się, oszołomiona. I oto stoi tam. Tak po prostu. 

Minął rok, a on staje przede mną, wysoki, dobrze zbudowany, w czarnych dżinsach i białej koszulce, z tymi swoimi ciemnymi włosami i szmaragdowymi oczami... Człowiek, który kiedyś był dla mnie całym światem, o czym przekonałam się dopiero wtedy, gdy odszedł i nigdy nie wrócił."

I w tej części akcji nie brakowało. Coś się działo, wątki zaczynały się zamykać, zbliżając się ku nieuchronnemu końcowi. Mimo, że to łamało mi serce, ja dalej chłonęłam stronę za stroną, bo nie mogłam zbić tej ciekawości niczym. Nawet obiad i toaleta musiała poczekać do ostatniej strony. Czytając tę część byłam bardzo podekscytowana i jak już zdążyliście się domyślić - zaciekawiona do granic możliwości. Wraz z bohaterami odczuwałam smutek, zdenerwowanie, chwile radości, ale i przeogromnej złości. Nawet w pewnych momentach się bałam... Nadal czuję pewnego rodzaju podekscytowanie mimo iż już znam zakończenie. Jednak pewne sprawy jeszcze do mnie nie dotarły i je przetrawiam powoli, ale jednak. W wielu momentach otwierałam oczy bardzo szeroko - tak autorka mnie zadziwiała i powiem, że zapunktowała mi tym bardzo. Teraz nie mogę się doczekać kolejnej historii przez niej napisanej. Bo coś czuję, że to będzie kolejny istny fenomen! 

"W końcu zbieram się na odwagę i podnoszę wzrok. Jego oczy błyszczą, podczas gdy moje płoną gniewem."

Nie myślcie jednak, że jak przeczytałam całą trylogię, to nie mam dalej jej w planach, by zakupić ją do swojej biblioteczki. Kiedyś to zrobię, zobaczycie. Piękne, minimalistyczne okładki, grzbiety - po prostu muszą się znaleźć w mojej biblioteczce i to nic, że brakuje mi już na nie miejsca. Chyba zacznę sypiać na podłodze, by książki mogły spoczywać na łóżku. :D 

Myślałam, że autorka tutaj wprowadzi dwu-narracyjność, że nie będziemy odczuwać i poznawać myśli samej Eden, ale i Tylera. Jednak niestety się tego nie doczekałam. Co jednak mi nie przeszkadzało, bo i tak książka okazała się nader wyśmienita. 

Jedno zdanie, które padało kilkakrotnie w tej części jak i w poprzedniej utkwiło w mojej głowie na tyle, że gdy sama ja, za jakieś dwa lub trzy lata, sama sobie je wytatuuję. Bo ma pewną moc. Wartość. I tego będę się trzymać. 

"-Dlaczego zawsze to robisz? 

- Co takiego? 

[...]

- Mówisz mądre rzeczy, które sprawiają, że lepiej się czuję. 

[...]

- Bo kiedy naprawdę na kimś ci zależy, to chcesz, żeby ten ktoś dobrze się czuł - odpowiadam. - Właśnie to robisz, kiedy kogoś kochasz."

Polecam ją zdecydowanie każdemu, kto już zaczął przygodę z trylogią DIMILY. Polecam ją również każdemu ciekawskiemu. Każdemu, kto potrzebuje lekkiej serii, którą pochłonie w dosłownie trzy dni. Niecałe czterysta stron napisanych przez Estelle Maskame sprawia, że przenosimy się do świata głównych bohaterów i raz żyjemy z nimi, a raz obok nich. I to jest piękne. Że odczuwamy to, co oni, że potrafimy się wczuć i wpadamy od razu w ich życie. W dodatku bezapelacyjnie rewelacyjny styl pisarki sprawia, że chce się czytać i czytać. Od pierwszego zdania, do ostatniej kropki, na ostatniej stronie. Bez praktycznie żadnych przerw. 

Jeszcze raz Cyrysiu Ci dziękuję, nawet nie masz pojęcia, jak bardzo się ucieszyłam, że to ja miałam okazję poznać ją pierwsza, dosyć wcześnie jak na zapłon mój i mojej biblioteki, z której korzystam. To wiele dla mnie znaczy i cóż... Takie PEREŁKI mogę czytać i czytać. Nieprzerwanie. Dziękuję. 

POLECAM. KAŻDEMU Z OSOBNA. :)