Recenzja wstrząsającego filmu - Nad życie

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją filmu, który... totalnie rozłożył mnie na łopatki. Chcę od razu z góry przeprosić Was wszystkich, bo moja recenzja może być bardzo chaotyczna. Mało zwięzła, pełna emocji, lub po prostu może mi zabraknąć słów, by opisać to wszystko, co we mnie siedzi. Jak zwykle gdyby nie nauczycielka od Religii, Pani Renata, nie obejrzałabym zbyt szybko tego filmu, nie miałam go w planach. Ale gdy tak przez trzy lekcje oglądaliśmy właśnie tą produkcje... uwierzcie, ciężko było opanować mi moje emocje. 

NAD ŻYCIE 2012

Reżyseria: Anna Plutecka-Mesjasz

Scenariusz:Patrycja Nowak, Michał Zasowski

Gatunek: Biograficzny, Dramat obyczajowy

Produkcja: Polska

Premiera: 7 maj (ŚWIAT) 11 maj (POLSKA) 

Młoda siatkarka Agata Mróz, ma przed sobą wyjazd do Japonii. Odbiera swoje wynika badań i okazuje się, że jest chora na białaczkę. Każdy zna historię Agaty. Wie, jak się to wszystko skończyło.

Spotkałam się z negatywnymi recenzjami na jego temat. Spotkałam się też z reakcjami śmiechu, kiedy mi rozrywało serce. Może taki ten film miał być. Mimo wszystko uważam, że jest idealny. Niczego mu nie brakuje prócz szczęśliwego zakończenia, którego nie było. Niezbyt dokładnie pamiętam śmierć polskiej siatkarki. Jednak kojarzę ją z meczów, nie raz i nie dwa oglądanych niegdyś w telewizji. Żałuję, że nie miałam okazji poznać jej osobiście. 

Reżyserka, Anna Plutecka-Mesjasz wraz z całą kadrą, którzy pracowali nad filmem, należą się brawa i najlepsze nagrody. Adaptacja tak bardzo udana, że nie sposób powiedzieć jej nie. Nie jest w stanie widz tak szybko o nim zapomnieć. Bardzo podobała mi się tutaj muzyka. Wprowadzała nas w taki smutny klimat, który wiemy, że zakończy się tragicznie. Jednak ta muzyka była idealnie dopasowana i za każdym razem wywoływała u mnie dreszcze na ciele czy też pojawiające się łzy w kącikach oczu. Jak tylko pomyślę o tej produkcji, moje serce rozpada się na kawałki, dosłownie. 

Rujnuje mnie. Każdą część mojego ciała, serca, umysłu. Sprawia, że jestem nikim w porównaniu do całego świata. Nie potrafię zebrać się w sobie, by skleić kilka sensownych słów. Musicie mi wybaczyć, ale zbierają mi się łzy, gdy o tym wszystkim pomyślę. Wspomnę, że Michał Żebrowski i Olga Bołądź w rolach głównych spisali się świetnie. Oraz Danuta Stenka jako lekarka - idealnie zagrała swoją rolę. 

Reasumując polecam Wam ta produkcję, bo jest warta waszej uwagi. Jest to przepiękny film o walce ze śmiercią i życiem. Życiem małej istotki, w której jedna z osób musi umrzeć. I to oddanie polskiej siatkarki, było najpiękniejszym czynem jaki może zrobić kobieta dla swojego dziecka. Wzruszający i zawierający miliony uczuć. Nie zdziw się, Kochany Czytelniku, jak przy oglądaniu tego filmu, popłyną Ci łzy, a serce zostanie roztrzaskane na samym środku podłogi. 

Na zdjęciu jedno z ostatnich chwil życia Agaty wraz z rodziną. 

DODATKOWO, CHCĘ WSPOMNIEĆ o Fundacji Kropla Życia im. Agaty Mróz-Olszewskiej. 

Moja szkoła została Patronatem, przy zbiórce krwi w styczniu tego roku. Właśnie wtedy też i ja oddałam część siebie dla innych. I tak właśnie po tej adaptacji, moja decyzja na temat Dawcy Szpiku zrobiła duży krok w tę stronę. I wiecie co? Pragnę pomagać. A to nic mnie nie kosztuje. Ani krew, ani szpik. Krew oddaję od roku. A szpik... Za niedługo miejmy nadzieję, złożę wniosek o bycie potencjalnym Dawcom. Nie zmuszam Was do tego, jednak warto się zastanowić, bo jeżeli jesteście zdrowi i spełniacie kryteria Dawcy krwi lub Szpiku, zróbcie to dla innych. Nic to nie kosztuje, a uratujecie komuś życie, co jest bezcenne, pamiętajcie o tym... [Po kliknięciu w baner Fundacji przeniesiecie się na ich stronę].