Czy niemożliwe może stać się możliwym?

Kolejna powieść tego autora. Kolejny raz po prostu nie wiem, co mam napisać. Jestem tak zdezorientowana, że jak pisałam na fp bloga, aż serce mnie boli z tego wszystkiego. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Jednak jedno jest pewne. Od dnia skończenia recenzowanej powieści, za każdym razem, gdy będę odwiedzać bibliotekę, jedna powieść z dorobku autora będzie lądować w moim stosiku. Ale jedna. Żebym się cieszyła każdym słowem pisarza wiedząc, że w bibliotece, czeka na mnie jakaś inna historia. 

Guillaume Musso - francuski pisarz, absolwent ekonomii, z zawodu nauczyciel. Debiutował w 2001 roku thrillerem Skidamarink, doskonale przyjętym przez krytykę. Łączny nakład jego powieści - Jutro, Central Park [KLIK] , 7 lat później..., Papierowa dziewczyna, Telefon od anioła [KLIK] , Wrócę po ciebie, Kim byłabym bez ciebie?, Ponieważ cię kocham, Uratuj mnie, Będziesz tam? - przełożonych na 36 języków, przekroczył 20 milionów egzemplarzy. 

Guillaume Musso - Uratuj mnie

Juliette po wyjeździe swojej przyjaciółki z chłopakiem idzie na miasto. Ma na sobie jej ubrania, jest przekonana, że to ostatnie godziny na Manhattanie. Spotyka tam JEGO. Krótki flirt spowoduje ciąg niefortunnych zdarzeń, a między innymi takie, że ONA wsiądzie do samolotu, który zaraz po starcie rozbije się. Jednak ON przechadzając się z niedowierzaniem po parku spotka kobietę, która stwierdzi, że Juliette żyje. Ale będzie musiała odejść z tego świata. Jakim cudem przeżyje katastrofę lotniczą? Kim będzie kobieta, z którą rozmawiał Sam? Co zdarzy się w trakcie trwania książki? 

Pierwsze, na co zwróciłam uwagę, to oczywiście okładka. Adekwatna do treści książki, aczkolwiek nie jest jakaś nadzwyczajnie piękna. A szkoda, bo można by było stworzyć dla niej przepiękną szatę graficzną. Co do środka, jak zwykle wszystko pięknie, ładnie bez literówek. Marginesy, czcionka, kolor kartki - idealnie. 

I znowu moje zachwyty nad postacią Guillaume Musso. Mówiłam, wróć, pisałam, jak bardzo uwielbiam jego styl? Kocham i uwielbiam! Tak fantastycznym piórem nie może pochwalić się każdy pisarz. Jego książki tak mnie porywają, że za każdym razem nie mam pojęcia, jak on to robi, ale jestem uzależniona. Bardzo bym chciała poznać autora osobiście. Jak zwykle zostałam wprowadzona do Manhattanu, do wydarzeń, jakie serwują nam bohaterowie i los. Intrygująca historia, brak schematyczności - z resztą to jest chyba wiadome przy powieściach tego pisarza. Jak bardzo się cieszę, że przez Targi Październikowe w Krakowie sięgnęłam po Central Park i teraz czytam jego inne papierowe opowieści, to nawet nie wiecie. Kunszt, który sprawia, że z lekkością się czyta i niezwykłą prędkością, szczególnie tuż przy końcu, gdy wszytko zaczyna się rozwiązywać małymi kroczkami. Przewracałam wzrokiem po tych wyrazach jak szalona, nie mogąc doczekać się zakończenia, którego UWAGA - nie spodziewałam się. Musso jest mistrzem knucia intryg, manipuluje nami jak chce, więc jemu mu z ręki nie spodziewając się tej bomby, która na nas czeka. 

"- Dlaczego pani nam to robi? Ja już wiem, jak smakuje żałoba! Dawno spłaciłem dług cierpienia!

- Wiem, Sam, ale to nie ja podejmuję decyzje.

- W takim razie kto?! - krzyknął. - Kto decyduje? 

Ale Grace odłożyła słuchawkę. 

Z wściekłości Sam rozwalił słuchawkę o ścianę kabiny."

Jak mogłabym nie polubić bohaterów? Owszem, z początku nieco mnie irytowali, ale to tylko na początku. Z każdą kolejną stroną stawali się mi bliscy, jak realni znajomi. Szczególnie polubiłam Sama. Biedny wdowiec, który stracił żonę i dziecko, które było w jej łonie. Podwójna strata, która boli. Nie dziwne więc, że bał się nowego uczucia, które wbrew pozorom nieuchronnie się ku niemu zbliżało. Jest lekarzem, polubiłam go, bo widać było, że daje całego siebie w leczeniu pacjentów, że jest lekarzem z zamiłowania, a nie przymusu. Zaś do Julietty na samym początku miałam wiele zastrzeżeń, ponieważ swoim stylem bycia, może i zachowaniem irytowała mnie. Jedna suma sumaru na jej drobne kłamstewka przymrużyłam oko, byle tylko nikt jej nie miał tego za złe. Jodie - młoda bohaterka również mi się spodobała, pod względem tego, na jaki typ stworzył ją autor. Młoda narkomanka, która musiała się wychować bez matki, która była jej całym życiem. Momentami miałam ochotę potrząsnąć nią mocno, bardzo mocno, by się ogarnęła i na siebie uważała. Traktowałam ją jak młodszą siostrę, lub przyjaciółkę, i bardzo nie chciałam by coś jej się stało. No i Grace - kobieta, która jest ściśle powiązana z Jodie i jej też mi tak strasznie było żal. Jednakże nie byłam w stanie jej pomóc. Jej rola w powieści była mocno kontrowersyjna, ale i... smutna, ponieważ miała misję do spełnienia i trzymała się jej kurczowo, aż do końca...

Podsumowując bohaterowie wykreowani idealnie, jakby z życia codziennego wzięci. Nie wiem, jak autor bierze natchnienie do pisania powieści, ale niech ma go dużo, coś czuję, że w tym roku lub przyszłym nie będę mieć co czytać. 

Książka podzielona na rozdziały, jak zwykle w powieściach Musso. Każdy nowy [rozdział] zawiera krótką lub czasem dłuższą sentencję, cytat, nad którym warto się zatrzymać i zastanowić. Tak dla samego siebie.
"...jeden chroniący drugiego przed resztą świata, 

jeden będący dla drugiego całą resztą ziemi." 

Narracja prowadzona jest częściowo przez Juliett, a częściowo przez Sama. Jak wiecie uwielbiam ten zabieg, ponieważ zbliża mnie do danego bohatera powodując, że lepiej poznaję jego emocje w danej chwili czy myśli. To w tej całej narracji z dwóch punktów widzenia uwielbiam. To też czyni, że książki autora są przeze mnie pochłaniane, dosłownie w ciągu jednego dnia. Najlepiej by było, na jednym tchu ją przeczytać, no, ale się nie da. 

Nie wolno zarzucić autorowi nudy, ponieważ zawsze coś się dzieje. Raz jest ciekawsza i bardziej dynamiczna akcja, a czasami jest nieco wolniejsza, ale jest. Nie ma kilkustronicowych opisów, które są zbędne. Książka jest dopracowana pod każdym detalem i szczerze bez bicia się przyznając, nie spotkałam w niej niczego, co mogłoby mnie zniechęcić w trakcie, naprawdę. Oczywiście autor porzuca wszelkie schematy. Za każdym razem spotykam inną historię, czytam o czymś innym, co oczywiście momentami jest mniej lub bardziej realne, ale czyta się przyjemnie, więc nie widzę najmniejszej przeszkody, by nieco wykroczyć poza świat realny, ale znów nie przesadzajmy - byle nie za dużo! Autor jednak ma wyczuci i wie, gdzie są granice i ich nie przekracza. Nigdzie w żadnej powieści nie spotkałam takiej fabuły, więc pierwsza klasa Kochany pisarzu. Oby tak dalej!

Co możemy spotkać w powieści? Na pewno wątek kryminalny, jak to przystało na Musso. Wątek miłosny. Ale i spotkamy w Uratuj mnie problemy społeczne, które gdzieś w szarych zakamarkach miast się czają. Jednak tutaj miłość rywalizuje ze śmiercią. Czy sobie poradzi? Które z nich zwycięży? To dobre pytanie. 

Reasumując, czytając tę powieść nie miałam czasu na zaznaczanie cytatów, ponieważ byłą głodna tego, co miało być stronę dalej. Powieść porwała mnie całkowicie i jestem pewna, że moja przygoda z autorem i jego książkami będzie trwać nadal, mogę Wam to obiecać. Polecam Wam z całego serca tę książkę, ponieważ jest idealna, fantastyczna i zasługuje na Waszą uwagę. Mama jak zobaczyła, że mam tę powieść na biurku, zapytała z uśmiechem jak mi się podobała, bo jej bardzo. Zatem jak widzicie jest odpowiednia dla każdej wiekowo kategorii, nie ma się czego obawiać.  Zostawiła mnie zdezorientowaną na sam koniec, bo to co najlepsze, zostaje na końcu. Miałam rozdziawioną buzię ze zdziwienia, a serce moje biło za szybko. Tak zostawił mnie autor i nie daruję mu tych towarzyszących uczuć. Ale i dziękuję bo nie każdy pisarz potrafi zostawić Czytelnika nie wiedzącego, co się dzieje. Zakończenie na szóstkę z dużym plusem! :) 

POLECAM SERDECZNIE :)  

Książka bierze udział w wyzwaniu: 

Czytam, ile mam wzrostu: 2,2 cm