Trolle, ludzie, inny świat?

Och, jak dobrze jest mieć koleżankę blogerkę, która ma zawsze jakąś książkę w zanadrzu jako koło ratunkowe. Tym razem moją wybawicielką na szkolne nudy okazała się Justyna! I za to Ci, dziękuję, bo przeczytałam ją i jestem zadowolona! Nie sądziłam, że w ogóle ją przeczytam, bo nie lubię tego robić na wersji elektronicznej, papier i materialna książka najlepiej się komponuje, ale innego wyjścia nie było, niestety. Więc wzięłam co było i.. odpłynęłam.

Danielle L. Jensen - autorka dość znanej trylogii, która dopiero wchodzi na polski rynek. Urodziła się i wychowała w Kandzie.

Danielle L.Jensen - Porwana pieśniarka #1

Cecila de Troyes - dzień przed wyjazdem do matki, zostaje porwana. Zaczynają się poszukiwania, jednak nikt nie wie, gdzie ona się znalazła. Jednak od dawien dawna w świecie trolli miejscem rządzi klątwa. Jednak pojawienie się przepowiedni o związku, który rzekomo ma ściągnąć przepowiednie, znajdują odpowiednią dziewczynę. Cecile z biegiem czasu przyzwyczaja się do miejsca, w którym przebywa. Wielu rzeczy nie rozumie, nie zna zwyczajów, jednakże wbrew pozorom, zaczyna żywić uczucia, do kogoś, do kogo całkiem by się nie spodziewała...

Galerio książki, dziękuję! Dziękuje za tak wspaniałą? [nie wierzę, że to piszę] książkę, która wyszła spod Waszego logo. I to nie byle jaka książka! Okładka magnetyczna, kolorystyka utrzymana w ciemniejszych barwach, mnie wręcz zachwyca. Co do środka książki, czyli: czcionka, papier, marginesy etc, wszystko jest idealne, nie ma na co się skarżyć. 

Jestem godna podziwu samej sobie, że przeczytałam książkę o trollach. Nie wiem, jak tego dokonała autorka, ale zainteresowała mnie swoją historią. Wydawało mi się chwilami, że jej język nie jest jeszcze tak bogaty i piękny, ale to kwestia doświadczenia, a ten debiut przynajmniej w Polsce jest dość udanym, nawet w sumie bardzo. Jako, że ja rzadko czytam powieści fantastyczne, to teraz chyba będę musiała i dla nich znaleźć trochę miejsca w stosiku. :) Autorka uświadomiła mi, że nie wszystkie tego gatunku książki są do niczego. Bo ona potrafiła zainteresować mnie do tego stopnia, że nie interesowało mnie nic dookoła mnie, tylko to, co się dzieje w książce. Może nie jest mocno emocjonalna, ale schematu nie potrafię jej zarzucić, nigdy nie miałam wielkiego pola do popisu w tym gatunku. Ale i poczucia nudy i melancholii również nie mogę zarzucić, bo ja się kompletnie nie nudziłam, wręcz przeciwnie. 

Pisarka zamaglowała mnie na tyle, że teraz, czekając aż kiedyś drugi tom wpadnie w moje ręce, będę okropnie tęsknić za Cecile i Tristanem, naprawdę. Może i momentami mnie irytowali, może nie w każdej chwili pałałam do nich sympatią, ale to tylko na początku takie niezdecydowanie było. Zagłębiając się w kolejne strony książki, zżywałam się coraz bardziej z nimi, próbując im pomóc, zrozumieć ich. Było kilka nieśmiałych momentów, które dosłownie mnie roztłukły na kawałeczki, że przez chwilę nie mogłam się pozbierać. Oboje są inni, pochodzą z różnych światów, ale oboje swoim złotym charakterem podbili moje serce. Może nie są najprostszymi bohaterami, może jak każdy z nas, ukrywają coś bardzo ważnego, może i samego siebie. Ale gdzieś tam pod skorupą jesteśmy w stanie poczuć się jak oni. Poznać ich bardziej. I teraz mam za swoje, bo szybko o tej dwójce niestety nie zapomnę. 

Autorka zastosowała tutaj technikę punktów widzenia, otóż nie tylko Cecile opowiada, ale i Tristan. Uwielbiam ten zabieg i cieszę się, że mogłam poznać ich myśli, uczucia w danej chwili. Wbrew pozorom taka technika dostarcza czytelnikowi nowych wrażeń, odczuć, a co najważniejsze prowadzi do tego, że książka pod pewnym względem jest urozmaicona. Mam nadzieję, że druga część również będzie utrzymana w tym samym klimacie i będzie tak dobra jak pierwszy tom, albo i nawet lepsza. Ja bym się nie obraziła. 

Warto wspomnieć, że czas tutaj pędzi jak szalony. Nic nie stoi w miejscu. Bohaterowie pokazują pazury, nie są neutralni. Dynamiczność sprawia, że i samą książkę pochłania się w ekstremalnie szybkim tempie. Byłam pod wielkim wrażeniem, że i mi tak szybko poszło, a przecież czytałam to na telefonie, to powinno dłużej mnie zejść, ale jak widzicie, nie ma reguły. :) 

"- Victoria i Vincent - powiedział w końcu, nie odwracając się. - Oni darzą cię więcej niż przelotną sympatią. A Marc, cóż, nie sądziłem, by cokolwiek mogło znów napełnić go życiem, ale tobie się chyba udało. Biorąc pod uwagę, ile czasu spędzasz z całą trójką, mogę jedynie zakładać, że sympatia jest wzajemna. Może dzięki nim uda ci się znaleźć ciepło, którego tak ci brakuje."

Jak wspomniałam czytało mi się bardzo szybko, momentami chciałam, żeby czas stanął w miejscu, żeby bohaterowie mieli chwilę oddechu, jednak nie było im to dane, a szkoda, bo wydaje mi się, że mądrze by ten czas wykorzystali. Przyjemnie mi się czytało, nie było jakichkolwiek problemów ze zrozumieniem całości. Oczywiście książka podzielona na rozdziały, żeby nie było. :) 

Czytając Porwaną pieśniarkę - już na samym początku, dowiecie się, kim jest bohaterka z tytułu. Poznacie całkiem inny świat, w który praktycznie nikt nie wierzy. Jeżeli dacie się porwać bohaterom i czasowi, na pewno nie pożałujecie. Czeka tam na Was do podjęcia wiele decyzji, mniej lub bardziej ważnych. 

Reasumując polecam tą książkę z czystego serca. Mnie, antyfankę fantasy poniosło i zaczarowało, to co będzie z Wami, fanatykami tego gatunku? Boje się myśleć... Należy do tych lepszych książek i wiecie co? Wcale nie żałuję, że po nią sięgnęłam, naprawdę. Nie powinniście się zawieść. Szybko przeczytacie, na końcu otworzycie oczy szeroko ze zdumienia i będziecie wyrywać sobie włosy z głowy, by skombinować kontynuację. :)

Książka bierze udział w wyzwaniu:

Czytam, ile mam wzrostu: 2,0 cm [dzięki internetowemu przelicznikowi]