Duchy, wieś, zabawa?

Kolejna szkolna lektura za nami. Najlepsze, że pisząc tą recenzję kilka dni wcześniej, Pani polonistka kazała pożyczyć Chłopów, bo tom pierwszy - Jesień jest kolejną lekturą i przy czterech godzinach tygodniowo jestem pewna, zdążymy te dwie lektury przerobić do przerwy świątecznej. Brr. Aż mi się w głowie nie mieści, bo czasu mniej na czytanie powieści na które tyle się czekało -.- Ale na to nić już się nie poradzi, choćby bardzo się chciało, niestety. 

Stanisław Wyspiański - polski dramaturg, poeta, malarz, grafik, architekt, projektant mebli. Jako pisarz związany z dramatem symbolicznym. Tworzył w epoce Młodej Polski. Bywa nazywany czwartym wieszczem polskim.

Stanisław Wyspiański - Wesele 

Wesele - opisuje autentyczne wydarzenie z roku 1900 w Bronowicach Małych - wtedy jeszcze wsi pod Krakowem. Głównymi bohaterami jest Lucjan Rydl - człowiek pochodzący z inteligencji, poeta, który ożenił się z chłopką - Jadwigą Mikołajczykówną. 

Tą książkę pożyczyłam w Szkolnej Bibliotece, ponieważ nie było w empiku, w moim miasteczku. Aż byłam pełna zaskoczenia, bo jak byłam się pytać o Ludzi Bezdomnych, to nie było. Teraz pytałam o Wesele i nie było, a jeden egzemplarz Ludzi Bezdomnych leżał na półce. Gdzie tu logika? Zanim bym zamówiła, zanim by przyszła, już musiałabym ją mieć przeczytaną, ale już na szczęście mam to za sobą. Ale czy faktycznie za sobą.. 

 "Radczyni

 Wyście sobie, a my sobie

Każden sobie rzepkę skrobie." (akt I, sc. 4)

Jak możecie się domyślać, jest to dramat. Dramat z postaciami fantastycznymi. Pełno symbol, tajemniczych znaków, które ciągną za sobą wiele znaczeń ukrytych, dosłownych.. Na koniec wychodzi na to, że czytelnik po prostu się gubi. Za dużo postaci. Ale, że jest to wesele, to w sumie logiczne, bo zawsze na tego typu zebraniach, jest dość sporo osób. Jednak przy lekturze jest to najgorsza rzecz z możliwych - bo wszystkich trzeba pamiętać. 

Nie powiem, bo czasami książka mnie zaciekawiła, szczególnie podoba mi się tutaj język "godosz", "jo" i tym podobne. Taka Polska, zapomniana już gwara, a jeśli już, to w większości posługują się nią starsze osoby. Te wyrazy tworzą taki klimat, robią tak, że poczułam się trochę jak właśnie w 1900 roku, jakbym i ja była na tym weselu. 

Bohaterów jako tako niezbyt polubiłam, żadne z nich nie wydało mi się kimś, z kim mogłabym się zaprzyjaźnić. Może po prostu mało o nich wiedzieliśmy, w sumie to tak praktycznie to nic. 

Trzy akty, po trzydzieści parę scen. Różnorodność postaci, Chłopi, inteligencja, Żydzi, postacie fantastyczne.. wszystko się miesza, centralnie. Ale z dwojga złego wolę to niż Ludzi Bezdomnych. 

Jest to powieść zaliczana do modernizmu czy też inaczej Młodej Polski. Autor nawiązuje do neoromantyzmu więc tworzy się po części dramat fantastyczny. Warto wspomnieć, że jest to również dramat narodowy bo występuje problematyka narodowowyzwoleńcza. Dramat symboliczny.. Zawiera chyba wszystko, co możliwe ta książka. :D 

Występuje chór, wydarzenie trwa w ciągu jednego dnia, tak by nam się zdawało, że więcej niż wieczór i ranek kolejnego dnia. Komizmu, ironii nie zabraknie. Dowiecie się w Weselu - jak wygląda prawdziwe wesele w tamtych czasach, to na pewno. ;)

"Dziad

Jasiek cosi po ws gonił 

konno - w okna wszystkim dzwonił.

Czepiec

Czy ja spał, gdziem ja był!

Dziad

Wyście, panie wójcie, pił." (akt III, sc.10)

Nie wiem, co jeszcze napisać na temat tej książki.. Nie wpadła w mój gust niestety, ale, że to lektura więc obowiązkowo musiała wejść w kolejkę i zostać przeczytana, czy mi się to podoba, czy nie. Jednakże jedno jest pewne, streszczenia tutaj są wręcz potrzebne. Przynajmniej mi. Bez nich ani rusz. 

Reasumując dramat aż taki zły nie jest, ale jak wspominałam mogą być lepsze czy gorsze. To jest gdzieś pośrodku. Gdybym miała czytać raz jeszcze.. Nie, nie czytałabym gdybym nie miała takiego obowiązku. Przeczytać można raz dwa, ale żeby jeszcze zrozumieć, zapamiętać - z tym już nieco gorzej. 

Więc licealiści i uczniowie technikum strzeżcie się - wszystko przed Wami! Życzę Wam wytrwałości. Chyba, że są osoby, które mają już za sobą ten dramat? Jakie wrażenia? Pokrywają się z moimi? Czy wręcz przeciwnie?