Read More Books Challenge: Markus Zusak - Posłaniec

Czyż nie tak często mówi się na temat kart? Od dawien dawna są popularne, raz jednak bledną, a nie raz widzimy je dosłownie wszędzie. Pamiętam, że gdy chodziłam do szkoły podstawowej, moi rodzice często grali w makao. A ja, gdy chodziłam do koleżanki i nam się znudziła zabawa na zewnątrz, lub też warunki pogodowe nie sprzyjały, w wojnę się grało całymi dniami ;) Ale do rzeczy. Do przeczytania tej książki, nikt inny jak Kitty z Biblioteczka ciekawych książek nominowała mnie i w sumie.. dziękuję Ci, bo książka należy do dość przyjemnych lektur. ;) Na końcu postu ja nominuję parę osób, mam nadzieję, że trafię w coś, czego nie czytaliście i po okresie dwóch tygodni od jej posiadania i przeczytania dostanę link z recenzją. :) O to w tym chodzi, by czytelnictwo szerzyło się jeszcze bardziej. :) Jeżeli komuś nie będzie aż za bardzo odpowiadać książka, to napiszcie, dam Wam coś innego. 

Markus Zusak - urodził się w Sydney w 1975 roku, jest dość znanym pisarzem, kojarzony również ze Złodziejką książek. Autor nie tylko pisze powieści, ale i jest też nauczycielem języka angielskiego w szkole średniej i gra w drużynie piłkarskiej, która nigdy nie zwycięża. :D

Markus Zusak - Posłaniec

Ed Kennedy - przeciętny chłopak, który aby pracować, musiał nieco okłamać szefa i zmienić swój wiek, by móc być taksówkarzem. Zaczytany chłopak, który jest kiepski w podrywie i innych stosunkach, mocno zażyłych między kobietą, a mężczyzną. Ma swojego psa, Odźwiernego, który praktycznie zawsze mu towarzyszy i jest dość specyficzny - śmierdzi okropnie. Kiedy przez całkowity przypadek powstrzymuje zbrodniarza przed napadem na bank, a raczej utrudnia mu ucieczkę coś się zmienia.  Dostaje kartę, asa. Od tego momentu staje się Posłańcem. Tylko co będzie jego zadaniem? Dowiedzcie się sami. 

Okładka, którą znalazłam w Internecie, owszem wygląda lepiej i jakoś tak bardziej mi się podoba, jednakże czytany przeze mnie egzemplarz był nieco inny, jednak bardziej odnosił się do treści lektury. Format książki nieco większy od zwykłych powieści, mniej więcej rozmiaru 3/4 A4, ale w twardej oprawie prezentuje się całkiem przyzwoicie. Dodatkowo w środku dopasowane marginesy i dość duża czcionka ułatwiają czytanie, więc na ten duży format można przymknąć oko. ;) 

Co do stylu autora, nie mam jakichkolwiek zastrzeżeń. Podoba mi się fabuła, na którą wpadł i szczerze mówiąc nie czytałam o podobnej tematyce książki, więc schematyczności zarzucić mu nie mogę. Czułam się chwilami jakbym czytała dobrą powieść detektywistyczną? Dobrą pogoń za.. właśnie, za czym? Za wszystkim i za niczym tak naprawdę. Ostatnio jakoś nie wszystkie czytane przeze mnie lektury do mnie trafiały, więc teraz nieco się ucieszyłam, bo Posłańca czytało mi się całkiem przyjemnie i lekko. Zapunktował również u mnie sam autor, że mnie zaciekawił swoją historią, że język banalny, ale potrafi zaczarować i na chwilę przenieść w świat bohaterów. Co dziwne, jest to pierwsza książka tego autora, a mnie się podobało. A w ostatnim czasie nowi autorzy nie byli za rewelacyjni... 

"Odźwierny chrapie.

Wietrzyk wpada do środka. 

Lodówka brzęczy. 

Przez chwilę mam wrażenie, jakby wszystko się zatrzymało, kiedy sięgam do koperty i wyciągam starą kartę do gry.

To as karo."

Dużym plusem jest to, że dużo w niej akcji. Non stop coś się dzieje i czytelnik się nie nudzi! Nie lubię monotonnych książek, a to, że nie było tutaj mieszanki wybuchowej z uczuć, tak akcja wystarczyła, że ten brak w ogóle nie dał się we znaki. Plusem jest też to, że postacie choć mocno ciapowate - jak główny bohater - są całkiem znośne. Momentami powodowali, ze się śmiałam, a raz drapałam po głowie z zapytaniem do samej siebie - Seeeeerio? Nie miałam tutaj swojego faworyta i pomimo iż spotykamy wielu bohaterów, w głównej mierze wszystko się kręci wokół Eda, oraz.. jego psa. Uwielbiam Odźwiernego. Jest moim ulubieńcem i nawet to, że śmierdzi, nie jest w stanie mnie przekonać, by go nie lubić. Chyba w głównej mierze to dla niego czytałam tą książkę, bo byłam ciekawa co się z nim dalej będzie działo i na jego miejscu zeżarłabym swojego właściciela, że nie raz brzydko do niego mówił. Ale pies jak najbardziej oddany i kochany, że zapach by mi nie przeszkadzał. 

"Żaden dźwięk nie opuszcza jednak moich warg. Czy naprawdę pozwalamy innym, by nas poznali?"

Książka podzielona na części, rozdziały, które ewidentnie dzielą nam powieść na dane etapy, cele, pracę. Dzięki temu przejrzystość w całej recenzowanej lekturze jest idealny, bo nie da się pogubić. Jednak zakończenie było takie... nijakie. Moja reakcja na koniec- AHA? - a moja koleżanka zapytała, co się stało. W ogóle nie pasuje i dość dziwne, myślałam, że autor się postara o coś takiego innego, dziwnego, co nas zaintryguje - a tu wszystko takie pospolite. Nie wysilił się niestety, szkoda, no, ale całość była w porządku. 

"-Dlaczego ja? - pytam Boga.

Nie odpowiada.

Śmieję się, a gwiazdy na to patrzą.

Dobrze jest żyć."

Reasumując, wydaje mi się, że tą lekką historię można przeczytać, pomimo iż wydaje się wielkim tomiskiem, takowe nie jest. Przyjemnie i zdecydowanie szybko się czyta, autor nas wciąga w tajemnicze zagadki, tylko niestety popsuł zakończenie. Ale mimo tego Polecam ją Wam wszystkim, którzy chcą przerwy i czegoś naprawdę lekkiego nie wymagającego myślenia. :)

NOMINUJĘ:

→ Adriannę  z Tajemnicze książki - Powód by oddychać - Rebecca Donovan
→ Ewelinę z Ejotkowe postrzeganie świata ~ Anna Łajkowska - Szepty gwiazd
→ Paulinę z Detektyw Książkowy ~ Paula Hawkins - Dziewczyna z pociągu
→ Justynę z Miłości do książek  ~ Gail McHugh - Pulse

Książka przeczytana w ramach wyzwania: 

52 książki w 2016 roku: 46/52

Czytam, ile mam wzrostu: 3,5 cm