Co tym razem przygotuje dla nas Daringham Hall?

Witajcie! 

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki, a raczej kontynuacją tego, co była przedwczoraj. Czy tego, co się spodziewamy zawsze daje nam dokładnie to, o czym marzymy, myślimy? Otóż.. niekoniecznie. Nie każda z trylogii zasługuje na uznanie, czy nawet sławę. Wspomnę jeszcze, że kolejna część, trzecia i prawdopodobnie ostatnia ukaże się w lecie, tego roku. Czy po tej recenzji będziecie ciekawi jak to wszystko się skończy? 

Kathryn Taylor - niemiecka autorka romansów. Jest szczęśliwą żoną i matką. Pisanie to jej główne zajęcie i pasja. Znana również z cyklu Barwy miłości.

Kathryn Taylor - Ocalić Daringham Hall #2 

Ben - gdy już wszystko sobie przypomniał, nie zbyt chce zostać w Daringham Hall. Jednak jest jakiś powód, dla którego postanawia przedłużyć swój pobyt w pięknej rezydencji. Sprawa matki również nie daje mu spokoju. Jak to było, jaki inni mieli stosunek do jego zmarłej rodzicielki?
Kate unika mężczyzny na ile może, bo wie, że to przecież nie ma sensu, najmniejszego. Przecież on tak powiedział. Jednak nikt nie jest w stanie zmienić jej uczuć, jakich do niego żywi.
Jakie rozterki czekają głównych bohaterów? Co napotka właściciela Daringham Hall, oraz Annę, Dawida..? O tym dowiecie się tylko i wyłącznie gdy zaczniecie czytać powieść.

"- Dokładnie - warknął naburmuszony Peter. - Brak czasu. O to się wszystko rozbija. Bo Ben nie ma czasu na zgrywanie samarytanina Camdenów. Najbliższe godziny powinien spędzić ze mną przy komputerze, żeby dograć szczegóły prezentacji, którą musimy pokazać w piątek w Nowym Jorku.

Tilly stanęła jak wryta. 

- W Nowym Jorku? - powtórzyła skonsternowana. - To... wy wracacie?"

Niestety, ale czego oczy nie widzą, temu serce nie żal. Tutaj, gdy spojrzałam na okładkę, totalnie jest... bezsensu. Nie dorównuje pod żadnym względem do pierwszego tomu, naprawdę. Owszem, ładna ta zastawa, ale co ona ma przedstawiać? - taka była moja pierwsza myśl, gdy przyjrzałam się pierwszej stronie reprezentującej książkę. Co do samego wydania, nie mam zastrzeżeń. Nie dojrzałam nigdzie literówek, ani innych błędów druku, więc jest w porządku. Ale ta okładka.. mocno razi w porównaniu do pierwszej części.

"- Co za bździągwy, nie wolno im zwracać się do pani w taki sposób! - Pokręcił głową."

Autorka.. nie zaskoczyła mnie. Owszem, muszę przyznać, że ta część była nieco ciekawsza, coś się tutaj działo, nawet więcej niż w poprzednim tomie, ale nie było niczego, co mogłoby mnie.. zaskoczyć? Czułam się, tak jakbym czytała coś schematycznego. I to mnie nieco raziło. Spodziewałam się, że mnie totalnie porwie, że pierwszy tom bym rozgrzewką - jakże się myliłam! Nie jest gorsza stylem, jest utrzymana na tym samym poziomie. Ale naprawdę myślałam, że to będzie coś WOW, ale niestety, nie dostałam tego, czego mogłabym chcieć. Momentami się uśmiechałam, chwilami wstrzymywałam oddech, ale to było kilka takich momentów, więc nie było aż tak bardzo krytycznie. Wydaje mi się, że autorka ma w sobie wielki potencjał, ale nie wykorzystuje go w pełni. I znów uwaga, do tego samego opisu, może ten subtelny erotyzm jest, ale.. w małych ilościach. Może mniejszych niż małe, śladowe, czyli takie, co nic, więc uważam, że erotyzm jest tutaj zbyt wielkim słowem.

"Stanęła tuż za jego plecami i uniosła dłoń, pragnąc go dotknąć. 

- Nie - odezwał się ostro. Podniosła wzrok z pzestrachem, napotkała jego spojrzenie w okiennej szybie. W jego oczach było wyraźne ostrzeżenie. - Nie rób tego. 

Opuściła dłoń."

Zarówno Ben jak i Kate, praktycznie się nie zmienili. Bynajmniej ja nie dostrzegłam żadnych wad i uważam, że są nadal dość specyficznie.. nawet sympatyczni. Jak i w pierwszej części nie zbyt mnie zaczarowali, tutaj również nie pokazali, że zasługują na więcej niż na zwykłe "lubię ich". Co do mężczyzny, już mnie tak bardzo nie drażnił, co w sumie nie zmienia faktu, ze Kate była lepsza od niego i takiego drania jak on, najchętniej bym poćwiartowała. Podoba mi się to, że autorka nie skupia się tylko i wyłącznie na tej dwójce, chyba uważam to za największy atut tej serii.

"I właśnie tu był problem. Nie potrafił niczego do niej nie czuć."

Powieść podzielona na rozdziały, które ani nie męczą, ani nie kończą się zbyt szybko. Narracja prowadzona tak jak wcześniej, do której nie mam zarzutów. W powieści możecie spotkać pełno tajemnic, tych rodzinnych, aury tajemniczości, ale i .. odpowiedzi, na pewne pytania, które były bez odpowiedzi, przynajmniej w pierwszej części. Teraz się nasuwa pytanie, w takim razie czego możemy się spodziewać po trzeciej części? Sama zadaje sobie to pytanie..

"- Ale losy potoczyły się inaczej - odparł. - Jestem, kim jestem, Kate. Nie potrzebuję domu i nie potrzebuję rodziny. Nikogo nie potrzebuję."

Reasumując stwierdzam, że książka nie jest najgorsza, ale.. zdecydowanie mogła być lepsza, a potencjał autorki poszedł na marne nie wykorzystany w pełni.. Więc od dziś zaczynam się modlić o to, by trzecia część, którą kiedyś mam nadzieję przeczytam, okazała się o wiele lepsza od swoich dwóch poprzednich tomów. Gdybym stawiała oceny książek, dałabym słabe 3 na 5, chociaż i te słabe trzy wydaje się dość wysoką pozycją. A więc jeśli przeczytaliście pierwszy tom, to z ciekawości zajrzyjcie do drugiej, ale nie spodziewajcie się cudów, bo.. ich nie znajdziecie.

Książka bierze udział w wyzwaniu:

52 książki w 2016 roku: 38/52 

Czytam ile mam wzrostu: 1,8 cm