List w butelce? To nie mit!

Szczerze mówiąc dawno, bardzo dawno nic nie czytałam tego autora. Ani też nie oglądałam. Wiecie zresztą, bo nie raz i nie dwa wypowiadałam się u Was,ze to Pamiętnik i Bezpieczna przystań zrobiły na mnie ogromne wrażenie i zostały zapamiętane na długo jak nie na zawsze. Spacerując alejkami w bibliotece, książki autora czekały na mnie. Zdecydowałam się na ten egzemplarz ponieważ ostatnio Kitty, strasznie ją zrecenzowała. Nie spodobała jej się, więc i ja, jako może nie fanka Pana Sparksa, ale osoba, która lubi jego powieści, chciałam dać szansę. 

Nicholas Sparks - urodzony w 1965 roku, jest współczesnym pisarzem amerykańskim. Jego książki wydawane są w milionowych nakładach, a tłumaczone na ponad 30 języków. Pierwszą jego powieścią był Pamiętnik i jak wiecie jest to powieść, która mnie zachwyciła. Recenzje książek oraz adaptacji powinniście znaleźć pod adresem "Nicholas Sparks" po prawej stronie w rubryczce. ;)

Nicholas Sparks - List w butelce 

Theresa podczas spaceru znajduje na plaży butelkę. Otwierając ją odkrywa, że w środku znajduje się list napisany przez mężczyznę. Styl tego anonimowego człowieka skłania dziennikarkę, a raczej jej przyjaciółkę, by o tym napisać, czegoś poszukać. W pewnym momencie postanawia wyjechać by odnaleźć Garetta. Chciałaby poznać tego mężczyznę, który tym znalezionym listem wywołał u niej tyle sprzecznych uczuć... Czy go odnajdzie? I co spotka bohaterkę podczas tej podróży? 

Jednak Wydawnictwo Albatros jest porządnym Wydawnictwem, które nigdy mnie nie zawiodło. Zawsze bezbłędnie i idealnie drukuje książkę. Okładka idealnie oddaje temat podjęty w historii Sparksa. A ja, że jeszcze nie byłam nad morzem, to mi się marzy taka wycieczka, a poczuć ten klimat w książce na razie jest dla mnie rajem. 

Przechodząc do autora. Aż się stęskniłam za tym moim tak zwanym zamulaniem. Zawsze raziło mnie w jego kunszcie pisarskim zbyt odległe opisy, które momentami bardzo przeszkadzały w czytaniu. No tak, wiem, mogą posypać się hejty, ale moim zdaniem autor zawsze zamulał, zawsze. W każdej powieści jest za dużo opisów, czasami mocno zbytecznych. Jednak mimo wszystko przystępny i prosty język sprawił, że chociaż po części mogłam zapomnieć o swoim życiu i spojrzeć na świat bohaterów. Właśnie. SPOJRZEĆ. Niestety, ale do tej historii nie zostałam zaproszona i wszystko musiałam oglądać z siedzenia kinowego widza. Ale wybaczyłam to autorowi. 

"- Cieszę się. Wydawałaś się szczęśliwa, kiedy był z tobą.

- Skąd wiesz?

- Mamo, mam dwanaście lat. Wiem więcej, niż myślisz."

Jestem trochę zła na autora, bo tutaj bohaterowie byli tacy... mi obojętni. Nie wzbudzili we mnie ani nienawiści, ani sympatii - i to mnie boli. Że byli tacy NIJACY. Nie spodziewałam się barwnych opisów na ich temat, ale oni nie wyróżniali się niczym od pozostałych ludzi. Zgadzam się z tym, że są realni, ale nie mają w sobie nic, czym mogli zapaść mi w pamięć i niestety muszę to stwierdzić, że powieść szybko mi uleci, bo tym razem nie przyniosła mi niczego nowego, ani pięknego. Bardzo polubiłam Garetta. On jako jedyny w tej całej powieści, jakoś niósł mi nadzieję. Smutno mi było gdy dobrnęłam do pewnego momentu. Człowiek po przejściach, zresztą Theresa również taka była, ale w niej nie było tego czegoś, po czym mogłabym wywnioskować, że jest warta uwagi. A on był. Szału nie było, ale źle też nie. 

"Spojrzał na Theresę, jakby była zupełnie obcą osobą. Potem powiedział coś, co zabolało ją bardziej niż wszystkie gniewne słowa, które usłyszała przedtem. - Nigdy nawet nie zbliżyliśmy się do tego, co łączylo mnie z Catherine."

Książka pisana rozdziałami, poznajemy myśli Theresy, Garetta, oraz fragmenty tytułowych listów, które się pojawiają gdzieniegdzie podczas powieści. Ale i dodatkowo wspomnienia z przeszłości, które nie pozwalają iść dalej. Dzięki temu książka została urozmaicona i ratowała przed ogólną katastrofą tak słabej, niestety książki. Nie tego się spodziewałam, Panie Sparks.. No, ale głowa do góry! Pomysł na fabułę naprawdę był w porządku jednakże moim zdaniem nie został w pełni rozwinięty i wykorzystany. Tak jak potencjał pisarza, a wiem, że stać go na wiele więcej. 

Powieść o poszukiwaniu miłości, utraconej miłości, która nie wróci. Żal, ból, rozpacz i pewnego rodzaju stan egzystencji, nawet nie próbując z niego wyjść. O cieszeniu się z małych rzeczy, o przyjaźni, która przeradza się w miłość, która nigdy nie umiera. Nie znajdziecie w niej również sporo słodkich, romantycznych chwil. Znajdziecie tam smutek, ból i zaskoczenie, które zdziwi Was tak, że przez chwilę będziecie siedzieć w osłupieniu i zadacie sobie pytanie "Ale jak to?" ...

"- Dlaczego odchodzisz? 

- Nawet nie wiem, kim jesteś - odparł, obrzucając ją wrogim spojrzeniem.

Bez słowa odwrócił się i wyszedł."

Reasumując, recenzowana książka nie jest najlepszą, jaka wyszła spod pióra autora. Jest ona nieprzewidywalna i zapiera dech w piersi, u mnie to było jeden raz, ale do tej pory jestem mocno zdziwiona i trwam w osłupieniu, ale jak i dlaczego. Mimo tego, że jest bardzo słaba praktycznie pod każdym względem miło mi się ją czytało. Pochłonęłam ją w jeden dzień, zaczęłam w szkole, skończyłam w domu. Plasuje się gdzieś w połowie, może ciut niżej niż połowa, bo jak mówię, mam pewne doświadczenie i wiem, że autora stać na więcej i smuci mnie fakt, że w pełni potencjał nie został wykorzystany. Niemniej jednak uważam, że warto ją przeczytać nawet po to, by odpocząć, zrelaksować się czy też po prostu sprawdzić, czy i waszym zdaniem nie jest zadowalająca. 

 

Książka bierze udział w wyzwaniu:

52 książki w 2016 roku: 43/52

Czytam, ile mam wzrostu: 2,0 cm 

ABC Czytania: L