Czy faktycznie jest Idealna?

Witajcie, 

dziś chciałabym zrecenzować Wam książkę, na którą polowałam od dłuższego czasu. Nie wiedziałam, co dostanę od tej lektury, bowiem pisarka jak mnie pamięć nie myli debiutowała recenzowaną książką. Naczytałam się od dnia premiery wielu pozytywnych, negatywnych opinii i byłam ciekawa, czy przypadnie mi do gustu. 

Tytuł niekoniecznie może świadczyć o książce, więc ciekawość wręcz mnie zżerała. Lubię thrillery, ale takie, które mnie w pełni usatysfakcjonują. Porównywana do Dziewczyny z pociągu, która kompletnie mi nie przypadła do gustu... byłam ciekawa. Bardzo.

Magda Stachula - Absolwentka judaistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zawodowo zajmowała się importem kamer do monitoringu wizyjnego. Ma męża, dwójkę dzieci. Mieszka w Krakowie. 

Na polskim rynku wydawniczym możemy znaleźć drugą powieść autorki - Trzecia. 

Magda Stachula - Idealna 

Anita prawie nie wychodzi z domu. Podgląda ludzi przez kamery miejskiego monitoringu. To jej okno na świat, które pozwala kontrolować wszystko i wszystkich. I zapomnieć o sypiącym się małżeństwie oraz dziecku, które bardzo chciałaby mieć.
Pewnego dnia znajduje w szafie sukienkę, której nie kupiła. Później szminkę, która jej nie pasuje. Potem wydarza się coś jeszcze…
Ktoś wie o niej wszystko. I powoli realizuje swój plan.

Patrząc na okładkę nie jestem jakoś bardzo wstrząśnięta, chociaż szata graficzna może wydawać się nieco przerażająca. Zbliżenie na oko, które na czymś skupia swą uwagę, u dołu jakieś drzewa, może krzaki?

Nie ma skrzydełek, co jest jednoznaczne z tym, że nie ma dodatkowej ochrony przed urazami mechanicznymi, a szkoda. 

Wydawnictwo się postarało i czcionka jest duża, dzięki czemu czyta się stosunkowo szybko. Nie znalazłam literówek ani innych błędów, więc jestem zadowolona. Odstępy i marginesy zostały zachowane. 

Do czego mogę się przyczepić? Do blurb'a. W moim przypadku nie kłamał. "Książka, od której nie można się oderwać.", "Thriller psychologiczny, którego nie będziesz mógł odłożyć." - to jest w moim przypadku prawdą i w 100% się zgadza. A nie często tak jest. :) 

"Z przeszłością jest jak z pogodą - wszyscy o niej mówią, ale nikt nie ma na nią wpływu."

Przechodząc do samej Pani Magdy - nie wiedziałam, że mieszka w Krakowie. Sama mieszkam niedaleko Krakowa, więc jest to jedna z nielicznych autorek mieszkających niedaleko mnie. Nie wiedziałam na co się przygotować. Wielokrotnie się zastanawiałam - zaciekawi mnie, czy zanudzi? W końcu zabrałam się do lektury i na samym wstępie chciałabym zaznaczyć, że pióro Magdy Stachuli niebezpiecznie wciąga. Jest to jedna z największych zalet Idealnej. Nie spodziewałam się tego, że nie będę mogła się wręcz oderwać od lektury - to było totalnie niespodziewane - ale wpłynęło pozytywnie na odbiór lektury. Pisarka posługuje się prostym językiem, przyjemnym, dlatego tak trudno zrobić sobie chwilę przerwy. Myślę, że wielu z Was mogłoby znaleźć więź tylko przy pomocy pióra autorki. Faktycznie wnikała w ludzką psychikę, więc uważam, że należy jej się mnóstwo pochwał, pod tym względem. 

Jaki był dla mnie minus? A mianowicie bohaterowie... Irytowali mnie niemal na każdym kroku. Myślałam, że szlag jasny mnie z nimi trafi. Pod ostrzał dam tylko dwójkę bohaterów, Adama i Anitę. Na pozór małżeństwo, które jest szczęśliwe. Dopiero po chwili dowiadujemy się o ich problemach, rozterkach. Anita to kobieta, która była moim wrogiem od samego początku. Jej myśli, po prostu dobijały mnie totalnie. Chwilami zastanawiałam się, czy ona ma mózg czy siano w głowie? Wybaczcie mi, ale napisze coś, co może zdradzić Wam fragment powieści, ale muszę. Myśl, że jej mąż ją zgwałcił było... zabawne. Po prostu zaczęłam się śmiać i chłopak popatrzył na mnie i zapytał, czy aby na pewno wszystko ze mną w porządku. Słów mi brak, by opisać jej zachowanie. 

Co do Adama... nie powiem typowy facet, bo nie każdy typowy tak się zachowuje, jak on. Poniekąd mu współczułam, z jednej strony rozumiałam, ale nie powinien ot tak uciekać od problemów, bo to żadne rozwiązanie. 

Pani Stachula postawiła na naprawdę moim zdaniem irytujące postacie, które doprowadzały mnie do szału, ale cieszę się, że z powodu tego mankamentu wynikł jeden plus. A mianowicie emocje. 

Uważam, że jest się w stanie przełknąć powieść pomimo tych bohaterów, którzy są dość dobrze wykreowani, ale niesamowicie irytujący. 

"Podobno od miłości do nienawiści wiedzie krótka droga. Chyba zaczynam to rozumieć, bo raz ją kocham, a raz jej nienawidzę."

Mimo swojego jakże momentami rozbrajającego do łez zachowania bohaterowie sprawili, że poczułam sporo emocji. Od tych negatywnych: irytacja, złość, smutek do tych dobrych: śmiech i niedowierzanie, skromna radość. Czułam, że czytam, a to wszystko dzięki temu jednemu minusowi, jakim są postacie. 

Tempo akcji jest dość szybkie, dzięki czemu niemal nie zauważamy znikających nam stron lektury. Ciesze się, że była na tyle wciągająca, że główna bohaterka co by nie zrobiła, przymykałam oko i czytałam dalej będąc tak bardzo zainteresowana kontynuacją. 

Wiele rzeczy spada na nas jak grom z jasnego nieba, ale to tez dobrze, że pisarka potrafi nas zaskoczyć w każdej chwili. To się ceni. 

Nie spodziewałam się takiego zakończenia jaki dostaliśmy, ale wypadł on dość dobrze, patrząc na ogół.
Ciekawym zabiegiem, jakim posłużyła się autorka to wielonarracyjność. Było ich czterech, a każdy rozdział kończył się tak, że trzeba było poznać następny i tak w kółko. 

Coś do czego mogłabym się doczepić to końcowe zachowania bohaterów, ale jak wiecie byli oni dla mnie największym i jedynym minusem historii, który znacznie psuł całość, więc staram się już o tym nie pisać. 

"Gdy przekracza się pewne granice, łamie normy, które dotychczas wskazywały nam drogę, otwiera się nowy rozdział w życiu, zeszyt z czystymi kartkami, który będzie zapisywany nowymi historiami, ręką innego już człowieka"

Z całą pewnością Idealna zapisze się w mojej pamięci jako jedna z najbardziej wciągających historii oraz najbardziej irytujących bohaterów. Te dwa elementy na plus i na minus zatarły się w mojej głowie na tyle mocno, że będzie mi ciężko o tym zapomnieć. 

Reasumując uważam, że recenzowana powieść jest dobra, ale ma jeden ogromny minus, który mocno obniżył ogólne wrażenie. Niemniej jednak jestem pewna, że sięgnę po Trzecią - czyli drugą książkę pisarki.

Cieszę się, że poznałam Idealną Pani Magdy i wiem, że jest to mocno obiecujący debiut, po którym na wydawniczy rynek wyjdzie jeszcze wiele, lepszych thrillerów.

A Wy znacie książki Pani Magdy? Przypadły Wam do gustu, czy nie bardzo? Polecicie mi Trzecią, czy też odradzicie? Czekam na Wasze komentarze!