Żeby móc obejrzeć drugą część trzeba poznać początki - PitBull

No tak. Angelika wybiera się do kina na film, a raczej kontynuacje. Ma tydzień czasu. I co robi? O godzinie 11 w nocy, włącza sobie film na cda i ogląda. Żeby być na bieżąco, a kolejno wiedzieć, co się w filmie dzieje. No i oto moje wrażenia. 

PitBull (2005) 

Reżyseria: Patryk Vega

Scenariusz: Patryk Vega

Gatunek: Dramat, Sensacyjny

Produkcja: Polska

Premiera: 9 kwietnia (POLSKA i ŚWIAT) 

Policjanci z warszawskiego Wydziału Zabójstw usiłują aresztować groźnego ormiańskiego przestępce. Czy im się uda? 

Od razu nakreślę, że recenzja nie będzie zbyt rozległa, bo.. bo nie ma o czym opowiadać. Jako tako film w moich spostrzeżeniach nie jest najgorszy. Słyszałam, że jest taki super, wow i w ogóle, a tak naprawdę to nie wywarł na mnie specjalnego wrażenia. Taki obojętny mi się wydaje. Taki jak cała reszta, obejrzeć i zapomnieć. 

Możemy zaobserwować, jak wygląda praca w policji. Korupcja, alkohol - te sprawy. Może nie wszędzie tak jest, ale tutaj widzimy, jak w polskich realiach to się odbywało. Ciągłe trupy, problemy, bieganina. Zawsze wydaje nam się, że wszystko jest wyidealizowane, ale PitBull niszczy to eleganckie wyobrażenie, porządne wręcz o policji. Zrzuca nas na ziemię. 

Podoba mi się ukazanie, że policjant - też człowiek. Że musi radzić sobie z problemami, z pieniędzmi, których brakuje, z chorobami, ze wszystkim. Stres, dodatkowe "fuchy" nie zawsze legalne, ale widać, że nie są jakimiś szychami, które zarabiają kokosy. Bardzo mi się to podobało. Szczególnie stosunek Andrzeja Grabowskiego jako Jacek Goc po prostu mnie w sobie rozkochał. Nie muszę mówić, że od lat bawi nas jako serialowy Ferdek, popijający piwo. Tej roli sprostał i jest to jeden z dwóch bohaterów, którzy w tej produkcji mnie oczarowali. Tak, w tym filmie przeważają bohaterowie, i to oni, ich gra aktorska sprawiła, że nie wyłączyłam filmu i nie poszłam spać. 

Kolejny, to Marcin Dorociński - Despero. Jakaż byłam ciekawa, jak sprosta swojej roli. Czy da radę, czy też nie? Byłam tak ciekawa i zapatrzona w bohatera, że szybko minęła mi nawet produkcja. Stosunek do Weroniki Rosati - Dżemma - córki Saida, którego mieli złapać. Taki kochany. Normalnie zagrał to tak realistycznie, że tak jak Grabowski podbił moje serducho. Co do Rosati.. nie przepadam za tą aktorką. Ale w tym filmie poradziła sobie, więc się nie skarżę. Jakim wielkim dla mnie zaskoczeniem była Zosia z Na dobre i na złe - czyli ciężarna Krysia - Małgorzata Foremniak. Podobała mi się jej gra aktorska, baaardzo. Ciekawa jestem, ile z bohaterów pojawi się w kontynuacji. 

Razem bohaterowie stworzyli kawał filmu, jednak nie wiem, może przez grafikę, nieco mnie nużył ten film. Taki.. smutny. Bez sensowny. Ale jak mówię, bohaterowie jakoś przetrzymali mnie w swoich szponach do końca filmu. Muzyka, charakteryzacja.. w miarę na dobrym poziomie. Szerzący się alkoholizm - ludzie nie są idealni. A tutaj widać, co ten alkohol robi z człowiekiem. Albo niedostosowanie się do zaleceń lekarzy.. Szkoda mi było chwilami pewnych ludzi, a niektórych to sama bym zastrzeliła. 

Reasumując, film jest nie najgorszy, ale to zawdzięcza bohaterom. Gdyby nie oni, raczej nie przetrawiłabym filmu i wyłączyła po chwili. Dlatego nie bardzo Wam go polecam, chyba, że tak jak ja, wybieracie się do kina na Nowe początki, to jak najbardziej możecie zerknąć. Zapewne recenzja zostanie opublikowana jak już będę po kinie i nowej części, ale widzicie, że jestem mega opóźniona z publikowaniem, bo sporo jest tych postów wszystkich, a na raz Wam wszystkiego nie rzucę. Także jeżeli oglądacie, to na własną odpowiedzialność. Miłego dnia!