Każda z gwiazd świeci inaczej. Kto wie, którego dnia ujrzymy swoją?

Stwierdziłam, że cóż mi zależy obejrzeć produkcję - bo przecież książkę już przeczytałam. Nie zachwyciła mnie jednak na tyle, by lały się łzy. W sumie to dzięki Justynie, mojej ulubionej blogerce, musiałam poniekąd poznać treść powieści Johna Green, za co z jednej strony jej dziękuję. Na fp bloga udzieliliście odpowiedzi, że mogłabym zacząć od tego filmu. Więc zaczynamy.;)

GWIAZD NASZYCH WINA/FAULT IN OUR STARS

Reżyseria: Josh Boone

Scenariusz: Scott Neustadter, Michael H. Weber,

Gatunek: Dramat, Romans

Produkcja: USA

Premiera: 16 maja 2014(ŚWIAT) 6 czerwca 2014 (POLSKA) 

Hazel - siedemnastolatka chora na raka tarczycy idzie na spotkanie osób z podobnymi schorzeniami. Nowotworami innych partii ciała. Spotyka tam pewnego razu Augustusa, który różni się od reszty. Jednak chłopak będąc na spotkaniu musi na coś chorować. Czy choroby przeszkodzą w spełnianiu marzeń młodych ludzi? 

Jak wspomniałam, to dzięki Justynie zagłębiłam się w powieści, a następnie skusiłam na obejrzenie produkcji. Akurat ostatnie dni ferii, które kończyły mi się ostatniego stycznia. Obejrzałam film z bratem, a jego podsumowanie na całość "Ten film jest bardzo smutny". Bo owszem taki jest. Różni się i to bardzo od książki. Czym zasłużył sobie dla mnie reżyser na pochwały, bo to nie pierwsza tak dobrze zekranizowana historia. ;) 

Młodzi ludzie - mówi się, że całe życie przed nimi. Jednak oni borykają się z chorobami, które w każdej chwili mogą odebrać im życie. Co do Hazel, którą odgrywała Shailene Woodley - nie mam nic. Kompletnie. Idealnie sprawdziła się w swojej roli. Nie powiem, momentami musiałam zagryzać mocno szczęki, by.. się nie popłakać. Jej realistyczne podejście do życia, sformułowania i myślenie pokazało, że warto żyć. Nawet z chorobą. Że chorzy też mają marzenia, które chcą spełnić. Co do Augustusa też nic nie miałam. Ansel Elgort spisał się doskonale jak jego partnerka. Wczuli się i pokazali uczucia na ekranie. Mowa o łzach, jak które zobaczyłam, to sama się prawie popłakałam, resztkami sił powstrzymałam łzy, by nie wyglądać jak jakieś widmo tym bardziej, że po skończeniu musiałam wyjść. Jednak najbardziej moje serduszko porwał Isaac - Nat Wolff. Zagrał tak genialnie, zauroczył mnie wręcz swoją osobą. Jego napaść złości, oraz późniejsza zemsta.. - były piękne. I jeżeli ktoś wspomni o tej produkcji, Isaac pojawi się pierwszy przed moimi oczami. ;) 

Wiele wzruszających scen, które nie są na siłę wprowadzane. Nikt nie jest zmuszany do popłakania się, jakie to ich życie jest beznadziejne, bo umrą. Nie. Oni pokazali, że warto spełniać marzenia i korzystać z życia, które się ma, anie marnować ich bezmyślnie. To mi się podobało. Każdy uśmiech na twarzy bohaterów. Znaczył tak wiele, że nie sposób jest to napisać. 

Występuje też wątek fikcyjnego pisarza, którego bym potraktowała jak Hazel. No jak można być tak bezczelnym? A aktora grającego skądś kojarzę, nie wiem czasem, czy nie z Jasia Fasoli na wakacjach. No pewnie, że tak. I z Grand Budapest Hotel. Oh, nie cierpię tego aktora! Okropnie. Zawsze gra takie paskudne role, uhh. Jednak miłość i marzenia wygrywają mimo wszystko.!

Co do charakteryzacji, gry świateł, kostiumów - wszystko dopracowane idealnie. Nie mam zastrzeżeń. Moimi końcowymi wnioskami, są: 

- film zdecydowanie lepszy od książki pomimo iż w powieści czytamy o uczuciach, tutaj wolałam je oglądać, 

- idealna gra bohaterów sprawiła, że polubiłam ich od samiuśkiego początku, 

- czasem warto obejrzeć produkcję po powieści - może Nam się w końcu spodobać. 

Ja się prawie popłakałam, więc nie ma szans, by i Was nie wzruszył. ;) 

Serdecznie zachęcam Was do obejrzenia Gwiazd naszych wina, a tutaj zapraszam na książkową recenzję. [GNW]