A czy dałbyś/abyś radę na takiej wysokości?

Gdy przedostatnio odwiedziłam bibliotekę znalazłam książkę, którą jak odruchowo pomyślałam, przeczytałby Tata. Więc zabrałam ją ze sobą. W końcu nadszedł czas, że i ja zrobiłam to samo. Zabrałam się za lekturę spodziewając się całkiem czego innego, w co się ostatnimi czasy wczytywałam. 

Bear Grylls - wychowywał się na wyspie Wight, gdzie pod okiem ojca uczył się wspinaczki i żeglarstwa. W trzecim roku służby w Special Air Service miał ciężki wypadek podczas skoku spadochronowego w Afryce. Mimo złamanego kręgosłupa w trzech miejscach wrócił do zdrowia i został najmłodszym brytyjskim zdobywcą Mount Everestu. Mieszka z żoną Sharą i trzema synami na walijskiej wysepce. 

Bear Grylls - Pokonać Everest 

Bear, młody żołnierz armii brytyjskiej podczas skoku spadochronowego doznaje złamania kręgosłupa w trzech miejscach jego świat, życie nie było najlepszym. Stracił możliwość pracy jako żołnierz. Szukał czegoś innego, co mogłoby go zmotywować do szybszego powrotu do zdrowia. Szukał, aż do momentu ujrzenia zdjęcia ze szczytem - Everest. Wtedy już wiedział, co chce robić. Co jest jego celem i motywacją do odzyskania sił. 

Aż się zdziwiłam, gdy zobaczyłam wydawnictwo, które wydało tą książkę, naprawdę. Ale gdy ujrzałam okładkę, tytuł wiedziałam, że Tacie będzie się przyjemnie czytać, a i przy okazji mnie. Dużo się nie myliłam. Sama pochłonęłam lekturę w ciągu jednego popołudnia. Wiemy wszystko, czego mamy się spodziewać, prawda? Ilustracja i tytuł mówią same za siebie. Nie zawiodłam się kolejny raz na Wydawnictwie, które umożliwiło mi na idealnych kartkach, ze świetnie dopasowaną czcionką przeczytać tą pozycję. Dziękuję. 

"Obecnie Neil zbierał nową ekipę, która miała podjąć kolejną próbę zdobycia najwyższego szczytu świata. Co takiego ma w sobie góra, która pochłania tyle ofiar? Co sprawia, że wciąż przyciąga ludzi, którzy ryzykują życie na oblodzonych stokach?"

Co do autora, byłam nastawiona dość neutralnie. Nie miałam pojęcia czy się zawiodę, ale wiedziałam, że powieść będzie niosła jakieś przesłanie i zapewne się mi spodoba. A więc od razu nakreślę, że to działo się naprawdę. Sam autor opowiada o tym, co przeżył. Szczerze mówiąc jestem pełna podziwu, że wytrzymał naprawdę tak wiele, że się pozbierał po złamaniu kręgosłupa w trzech (aż!) miejscach i wymyślił sobie równie niebezpieczny kolejny cel. Czyta się dosyć szybko, dzięki opisom możemy poczuć chłód, w którym przebywa bohater, by zdobyć szczyt, który bardzo pragnął. Nie miałam żadnych barier w odczycie zdań, czy ich zrozumieniu. Dlatego z ręką na sercu już mogę Wam ją polecić. Książka podzielona na rozdziały. Zawiera nie tylko myśli autora, ale i na początku każdego rozdziału ma cytaty, które odnoszą się do tego, co będziemy czytać. Ale i przeplata fragment dziennika, którego pisał podczas tej wyprawy. Pokusił się również o fragment słów swojego przyjaciela, Micka. Dzięki temu lektura staje się bardziej różnorodna i nie nudzi. Oczywiście osoby nie lubiące tego typu książek nie znajdą w niej ciekawych elementów, toż to logiczne. 

"Zobaczyłem, że przebiera dwoma palcami w środku szklanki, co miało symbolizować wspinanie się na górę. Gdy doszedł prawie do końca, pokazał, że człowieczek spada, po czym włożył rękę z powrotem do kieszeni i głośno się roześmiał.

Odpowiedziałem uśmiechem. 

- Jak wszystko dobrze pójdzie, zobaczymy się za trzy miesiące."

Sam bohater - autor, jesteśmy z nim dłuższy czas, kilkanaście tygodni, w którym jesteśmy w stanie poznać jego granice, charakter, myśli, wszystko. Przez cały czas gorąco trzymałam kciuki za to, żeby mu się udało. W pewnym momencie zaczęłam tracić nadzieję, ale cieszę się, że wszystko skończyło się tak jak powinno. Myślę, że za każdą kolejną stroną będziecie w stanie po kroczku lubić bardziej bohatera. Doceniać jego czyny, odwagę, oraz upór, którym się chyba powinien w głównej mierze kojarzyć. Z chęcią podróżowałabym z takim człowiekiem, ale coś czuję, że moje serce nie byłoby w stanie wytrzymać takiej podróży, a chcę jeszcze pożyć na tym świecie, zdecydowanie. 

"Nazajutrz czekał nas dzień odpoczynku. I zadanie: przyzwyczaić się do wysokości."

Jest to powieść, a raczej po części autobiografia, gdzieniegdzie przewodnik. Przecież w końcu poznajemy te góry, prawda? Jest mi ciężko zrecenzować tą książkę, ponieważ jest.. naprawdę pełna wartości. Pełna determinacji, walki, odwagi - wszystkiego. Lubię góry, lubię się o nich uczyć, czytać. Taka wiedza jest naprawdę trafna. Jednak może nie wszyscy zdajemy sobie sprawę, ilu ludzi ginie, nawet po zdobyciu danego szczytu. A ile ginie w drodze do marzenia? Jest takich ludzi naprawdę sporo i praktycznie co roku słyszymy o ofiarach, które zaginęły, bądź są w ciężkim stanie. Góry nie są bezpieczne. Jednak sprawiają radość tym, którzy są ich pasjonatami. 

"Im wyżej się wspinaliśmy, tym głębiej zanurzaliśmy się we własnym świecie. Każdy z nas toczył swoją bitwę. Ryzyko poślizgnięcia się nie znikało ani na chwilę."

Naprawdę jestem strasznie zamotana, ponieważ boję się, że nie sprostam wykazaniu Wam, jaka ta książka jest piękna. Dlatego nie będę raczej przedłużać, pisać masła maślanego, ponieważ wiem, że po tytule na pewno będziecie wiedzieć, czy jest to dla Was, czy też nie. 

Reasumując ja uważam, że książka jest jak najbardziej warta uwagi. Ponieważ jest to prawdziwa historia, która wciąga już od pierwszej strony. Która pokazuje nam kawałek świata. Oraz człowieka. Dla którego pewna sprawy są tylko motywacją. Napisana przystępnym językiem. Szczególnie polecam książkę pasjonatom wycieczek, gór, oraz ciekawych przygód. Oraz całej reszcie dla kogo taka lektura nie jest straszna, a wręcz jest odskocznią od tkliwych romansów czy też krwawych scenerii. Polecam. 

Książka bierze udział w wyzwaniu: 

52 książki w 2016 roku: 13/52

Czytam, ile mam wzrostu: 2,0 cm