Jak trzy muszkieterki - RAZEM.

Tą powieść gdzieś spotkałam w sieci, ale nie zwróciłam na nią większej uwagi. Pognałam dalej zajęta czymś innym. Będąc w bibliotece, czując się jak w sklepie spożywczym, przeglądałam dłuższy czas DOKŁADNIE półki z powieściami i tak jakoś orchidea przyciągnęła mój wzrok. Przeczytałam opis, chociaż już po okładce i tytule wiedziałam, że muszę ją przeczytać i już. Zero dyskusji z tym, że już za dużo książek wzięłam i nie dam rady więcej bo Pani bibliotekarka mnie skrzyczy. W ogóle to chyba mnie teraz serio skrzyczy, że trzymam troszkę długo książki, no, ale nie moja wina. :( 

Ale cóż, przyjmę najwyżej tą uwagę z dumą i wstydem jak to ja. 

Weronika Wierzchowska - z urodzenia mieszczka, przez długie lata zatrudniona w wielkiej korporacji jako chemiczka. Niedawno przerwała karierę, zrzuciła sporo kg i wyprowadziła się na wieś. Obecnie zawodowo związana jest z malutka firma kosmetyczną. Zamiłowanie do dawnych historii i wymyślanie własnych próbuje połączyć, tworząc opowieści o życiu kobiet: tych współczesnych i tych żyjących w dawnych czasach. 

Weronika Wierzchowska - Ekstrakt z kwiatu orchidei 

Aneta i Beata - siostry Mazur mają swoją nową firmę. Babską, ponieważ nie ma w niej ani jednego mężczyzny, a czasami bardzo by się przydał, taki chłop jak Franek - mąż Beaty. Jako dwie szefowe, mają swoją podwładną przyjaciółkę Dorotę, która ma za zadanie upilnować resztę pracownic, które są poniekąd nierozgarnięte. Jednakże każda z nich przeżywa swoje piekło. Dorota wspomina przeszłość, bo sama ona pojawia jej się ponownie. Aneta czeka tylko na rozwój wydarzeń, nieco cierpiąc, ale wie, że to co czeka ją i Piotrka w najbliższym czasie jest po prostu nieuniknione. A Beata? Robi siebie taką jaką chce Franek jednak szybko zdejmie klapki z oczu i .. 

Szczerze mówiąc, tak wiele chciałabym powiedzieć Wam na temat tej książki, że aż z wrażenia powiem chyba niewiele. 

Oczywiście okładka skradła moje serduszko, a tytuł to już w ogóle. Jakoś już wtedy, w bibliotece, poczułam, że będzie wyjątkowa i owszem, taka jest. Nie wiem, czy kiedykolwiek mówiłam Wam o kwiatach? Może kiedyś opowiadałam, ale mogę się raz jeszcze powtórzyć. Uwielbiam wszystkie kwiaty, nawet te doniczkowe śmierdziuchy. :) Szczególnie orchidee są piękne. Kupicie mi Czarną Orchideę? Jest taka piękna.. <3 

 "Starszą, Beatę Mazur, dziewczyny nazywały Większą szefową, a młodszą, Anetę, Mniejszą Szefową. Nie miało to nic wspólnego ze wzrostem, bo to Aneta była wyższa, a Beata niska i przysadzista, ale z ich temperamentem i sposobem rządzenia."

Przechodząc do bohaterów, polubiłam wszystkie trzy. Z początku, oh jak ja to Beaty nie lubiłam. Wydawała się co ona to nie jest, kilo tapety na twarzy i co to ona nie jest. Jej siostra od razu miała moją sympatię. Marzycielka, cicha, spokojna.. Pawie tak jak ja. Z tą różnicą, że mnie chemia nie kręci, ani żadne takie produkowanie wymyślanie kremów, bo kobiety to by mnie wyzabijały, jakbym wymyśliła coś, co zamiast pomóc jeszcze pogarsza stan skóry. A Dorota.. tez miała moją sympatię od początku. W ogóle to ona chyba została taka moja ulubioną muszkieterką z powieści. Oczywiście są te ZŁE postacie, które z chęcią bym usunęła z powieści, ale prawdę mówiąc bez nich powieść nie była by tak intrygująca, ciekawa i wciągająca. 

"Aneta poczuła przyjemne ciepło rozchodzące się w piersi. Był wolny i uczciwy! Do tego przystojny i sympatyczny, a sądząc po łagodnym usposobieniu, jest chyba dobrym człowiekiem."

Kochani! To, że powieść nieco o kosmetykach, znaczy na firmie kosmetycznej się w głównej mierze opiera, to występują tam mężczyźni. I nawet pan Posterunkowy jest bardzo w porządku od samego początku. 

Powieść zainteresuje chyba każdego czytelnika od samego początku. Choćby z tego względu, że książka napisana jest z punktu widzenia właśnie tych trzech muszkieterek. Zawsze wart poznać choćby każdą po trochu, by stwierdzić, czy lektura okaże się trafnym wyborem, czy też nie. U mnie jak zdążyliście się domyślić, okazała się fantastyczną książką i naprawdę wciągnęła mnie zaraz po kilku zdaniach. 

"Po raz pierwszy od lat spojrzała na siebie z innej perspektywy. Nie jako żona Franka, któremu podobają się pulchne, mocno umalowane babeczki, ale jako Beata Mazur, dojrzała kobieta i bizneswoman. To, co ujrzała, wcale jej się nie spodobało."

Nie miałam do tej pory styczności z autorką, o innych powieściach też nie słyszałam, ale teraz wiem, że z chęcią sięgnę po inne bo takie są. Czytało mi się lekko i szybko, co tez jest plusem wydawnictwa, które chyba nigdy mnie nie zawiodło pod względem czcionki, papieru czy literówek. Książka dopracowana pod każdym najmniejszym szczegółem, a mimo to czytelnik chce więcej i więcej. Nie nudziłam się, wręcz czasami śmiałam się pod nosem czy też w głos. Także pomimo znaku zapytania przy Pani Weronice, teraz zamienia się w serduszko, co oznacza, że w najmniejszym punkcie się nie zawiodłam. Nie wiem, czy ta recenzja dotrze kiedykolwiek do autorki, ale i tak to napiszę. GENIALNA POWIEŚĆ, CHCĘ TAKICH WIĘCEJ, A NAWET I LEPSZYCH. Dziękuję za napisanie tak dobrej historii dla nas, pomimo iż jest to podzielone na trzy osoby, niczego nie brakuje, nie ma żadnych nadmiernych słów. Jest idealnie!

"Demon wrócił i na początek opętał jej rodzicielkę i wdarł się do mieszkania. Nie da jej spokoju, szczególnie, że już udało mu  się ją osaczyć. Dopadnie ją i pożre."

Powieść nie tylko jest o pasji, ambicjach i pracy głównych bohaterek. Jest o przyjaźni, o miłości, czy nawet przeciwieństwie prawdziwego uczucia. O fałszywej miłości. Patologicznej miłości, która zamiast cieszyć i zatrzymać przy sobie, to uciekło by się z chęcią na księżyc. O miłości, która wykwita niespodziewanie. To nie tylko zwykła obyczajówka, ale i po części powieść kryminalna, która szczerze mówiąc DOSŁOWNIE wmurowała mnie, gdy doczytałam do tego wątku. Zrobiło się jeszcze ciekawiej, jeszcze bardziej intrygująco! Aż z chęcią zdradziłabym Wam więcej szczegółów, ale muszę trzymać język za zębami, byście nie poznali wszystkich spraw, które były piękne i zrezygnowali z lektury. 

"Biegła szybko, nie oszczędzając się nawet odrobinę. Walczyła z własną słabością, ciężarem ciała, ale również z kłopotami, zdradą męża, przeciwnościami losu i z całym wszechświatem."

Warto zwrócić uwagę na barwne opisy autorki. Dzięki nim idealnie wtapiamy się w tło, jakbyśmy byli jedną z pracownic małej firmy sióstr Mazur. Gdy są w potrzasku, Ty również denerwujesz się, bo nie wiesz co się stanie, zamartwiasz się i chcesz by wyjść jak najszybciej na prostą. Tak jak wspominałam każda z tych trzech kobiet jest inna, boryka się z innymi problemami, choć wszystkie dotyczą tego innego to są naprawdę zgraną paczką i przyjaciółkami od serca. 

"- Co masz na myśli? - spytała Beata.

Dorota powiedziała, ściszając głos niemal do szeptu. Siostry pochyliły się ku niej, nadstawiając ucha. Plan był iście diabelski i przewrotny. Wszystkie trzy zachichotały jak wiedźmy na sabacie."

Reasumując stwierdzam, że powieść jest jedną z lepszych, które czytałam w tym roku i zdecydowanie chciałabym mieć ją w swojej kolekcji, jednakże mam tyle wydatków, a środków pieniężnych coraz mniej. Może kiedyś uda mi się zakupić ją i zdobyć autograf, zdjęcie.. czy nawet porozmawiać z autorką i stworzyć wywiad? Tak, tak, żyjmy marzeniami, chociaż one są piękne, prawda? :) 

Autorka nie robi nic innego jak ciągle zaskakuje czytelnika i wierzcie mi, na pewno nie będziecie się nudzić. Zdecydowanie nie widzę w niej kompletnie żadnych minusów, a więc Wam, Moi Drodzy Czytelnicy nie zostaje nic innego jak brać ją do ręki i czytać. :)

 BARDZO SERDECZNIE POLECAM!