Trzynaście powodów do śmierci?

Witajcie,

dziś przychodzę do Was z recenzją książki, którą bardzo chciałam poznać. Czekałam bardzo długo, aż pewnego razu gdy przypadkiem trafiłam do biblioteki, do której rzadziej chodzę. Czekała na mnie na półce. Nie spodziewałam się, ale gdy ją zauważyłam, mogłam pomyśleć - czy nadal chce ją poznać. Trafiła na listę 100 książek, które chce przeczytać, więc postanowiłam, że jak jest okazja, to ja przeczytam. A co z tego wyszło? Przeczytajcie sami. 

Jay Asher - urodził się w 1974 roku. Wytwórnia Universal Pictures wykupiła prawa do ekranizacji tej powieści.

Jay Asher - Trzynaście powodów 

Hannah - dwa tygodnie temu popełniła samobójstwo. Gdy Clay Jensen wraca do domu ze szkoły, odnajduje paczkę z kasetami. Okazało się, że zostały nagrane przez nieżyjącą już koleżankę z klasy. Trzynaście taśm - to trzynaście powodów do popełnienia samobójstwa. Clay otrzymuje je, ponieważ on również znajduje się na jednym z nagrań i musi ją poznać. Zabierając koledze odtwarzacz, wędruje całą noc po miejscach, o których wspomina Hannah. Jednak co dadzą bohaterowi wspominki nie żyjącej już dziewczyny? Czy to jej świadectwo będzie miało wpływ na młodego Jensena? 

Okładka nie jest jakaś specyficzna czy przepiękna. Widzimy dziewczynę na huśtawce, zapatrzoną gdzieś przed siebie. I tyle. Może domniemać, że jest to Hannah. Ale nikt nie mówi o tym wprost. Co do wydania, jestem zadowolona. Posiada skrzydełka, a więc jest dodatkowo zabezpieczona przed urazami. Na jednym z nich przeczytamy kilka słów o autorze. Z kolei samo wydanie, czcionka, odstępy, marginesy zostały zachowane, a błędów nigdzie nie zauważyłam. 

Przechodząc do autora muszę przyznać, że debiut, który mam przed sobą jest naprawdę udany. Świetnie dopracowana powieść, niczego jej nie brakuje, a dodatkowo oddziałuje na nas. Plastyczne opisy idealnie odzwierciedlały rzeczywistość i bez problemu mogłam wejść do świata Claya i Hannah. Mogłam poznać bohaterkę mimo, iż już nie żyła. Cieszę się, że istnieją jeszcze na świecie tacy pisarze, nowi, młodzi z nowymi pomysłami, którymi potrafią zaskoczyć. Nie spodziewałam się aż tak trudnego odbioru - bo to, o czym pisał Jay jest okropnie trudne w odbiorze. Ale jak najbardziej warte Waszej uwagi. 

Nie można jednak czytać tego w nieodpowiednich chwilach naszego życia. Sama czytałam ją w chwilach gdy humor mi nie dopisywał, byłam zmęczona i wielokrotnie wydawało mi się, że książka jest po prostu... beznadziejna. Ale dopiero po skończonej lekturze, po kilku dniach dopiero mogłam zasiąść do pisania recenzji. Musiałam wyzbyć się z organizmu tej niechęci i złych emocji, jakie wytworzyły się podczas czytania tej powieści. Nie uważam, że jest zła. Czytałam ją po prostu nieodpowiednim momencie życia, które oddziałało negatywnie na odbiór jej. Po dłuższym namyśle o tej lekturze doszłam do wniosku, że naprawdę zasługuje na Waszą uwagę. Dlaczego? Ponieważ w tak specyficzny sposób autor chce nam opowiedzieć o śmierci. O tym, co kierowało dziewczynę do popełnienia samobójstwa. Skupia się na trzynastu osobach, które w pewien sposób spowodowały, że dziewczyna chciała ze sobą skończyć raz na zawsze. Nie uważam, że samobójstwo to dobra droga do skończenia z wszelkimi problemami. O takich rzeczach powinno się rozmawiać, niekoniecznie z psychologiem... Niemniej jednak znów pojawia się problem - spotkać dobrego lekarza jest niestety problem w tym wieku. Wiem z przypadku mojej koleżanki, że psycholog nie radzi sobie z tym, co męczy moją znajomą. Nie potrafi jej pomóc i w ogóle zachowuje się nieprofesjonalnie. Ale cóż, ja na to nic nie jestem w stanie poradzić. 

Bohaterowie są w pełni dopracowani, ale w szczególności autor skupił się na jednej osobie, najważniejszej - Hannah. To tutaj wszystko od niej zależy, jak i kto zostanie potraktowany, jak o tej osobie wyrazi się na kasecie. Za nic w świecie nie chciałabym być na jednej z trzynastu kaset. Nie dla każdego może okazać się to po prostu kasetą, niektórych może psychicznie złamać. Jedni są słabsi, drudzy silniejsi i nie możemy tego zmienić. Niemniej jednak nie chciałabym być na miejscu Claya i pozostałych dwunastu osób, ani też nie życzę tego nikomu. Tym bardziej taka podróż do przeszłości jest trudniejsza, dla których ta osoba cokolwiek znaczyła. A jej już nie ma. A słuchać jej głosu po śmierci jest trudne. Nie chcę sobie wyobrażać i czuć tego wszystkiego... Obawiam się, że mogłoby mnie to wtedy totalnie zniszczyć. 

Na koniec chciałabym z całego serca Wam polecić tę powieść. Nie napisałam dziś o niej zbyt wiele, ponieważ nie wiem, jak w słowa ubrać to, o czym myślę. Nie wiem, jak Was do niej przekonać, ponieważ sama czytając ją w złym czasie nabrałam sporo negatywnych odczuć mimo, iż okazała się bardzo refleksyjną i smutną powieścią. Daje nam do myślenia dużo, dlatego też jest to jeden z trzynastu Waszych powodów do sięgnięcia po nią. Nie obiecuję, że będzie lekko i przyjemnie. Nie obiecuję, że obejdzie się bez bezbrzeżnego smutku czy łez. Nie obiecuję niczego, prócz tego, że może Wami wstrząsnąć i DAĆ DO ZROZUMIENIA. 

A może jest tutaj ktoś, kto czytał już tą książkę? Na pewno! Dajcie znać w komentarzu, jakie są Wasze odczucia. Liczę na Was, miłego dnia!