Miał być tylko wakacyjny romans, a co z niego wynikło?

O tej książce jak i drugiej Wesele nie dało się nie usłyszeć. Dlaczego? Ponieważ raz, że była to druga książka tej autorki, która dodatkowo mieszka stosunkowo niedaleko! Pierwszą książkę dorwała moja koleżanka Gabrysia z Zakliczyna, wraz z autografem Pani Pauliny. Miałam od niej pożyczyć obie lektury, ale tak jakoś się stało, że spotkałam się z nimi w bibliotece, tak jakby specjalnie na mnie czekały.

"- Więc może otworzysz ten liścik i nas oświecisz? - Jen nie dawała za wygraną.
- Obawiam się, iż list jest do mnie, a nie do wszystkich, pozwolę sobie więc otworzyć go na osobności. - Jen aż poczerwieniała ze złości, wyraźnie była niezadowolona z faktu, że Em ktoś przysłał szampana i to nie byle jakiego."

Paulina Ptasińska - 26 latka, mieszka w Zakliczynie. Pani Paulina pokazała nam, że marzenia się spełniają, wystarczy chcieć i dążyć do ich spełnienia. Autorka posiada również tytuł licencjata w dziedzinie rachunkowości. Jak widać rachunkowość = pisanie książek? Dwie odległe planety lecz widać, że można. Być może wiele razy mijałam się z tą autorką na ulicy, jednak dzisiejsze moje postanowienie jest takie, że postaram się kiedyś o wywiad. :)

Paulina Ptasińska - W cieniu fleszy

Młoda, lecz jeszcze uzależniona od rodziców Emily wraz z rodziną i rodzeństwem wyjeżdża na wakacje do Miami. Niezbyt lubi tą swoją rodzinę. Jej siostra Jen jest z chłopakiem, do którego zawsze Em wzdychała. Pewnego razu uciekając zderza się z mężczyzną, na którego początkowo nie zwraca najmniejszej uwagi. Jej brat Justin, nakłania ją by zaczęła się dobrze bawić, by zaczęła korzystać z życia i nie była zależna od rodziców. W końcu młoda dziewczyna podejmie ryzyko i wpadnie w przelotny jak się z początku wydaje romans. W ciągu trwania tej historii bohaterka będzie zmagać się z samą sobą, z walką o wolność, będzie po trochę poznawać tajniki swojego życia. Jednak co dokładnie czeka Emily? Czy los będzie dla niej okrutny czy łagodny? I co z tym wszystkim ma wspólnego tytuł powieści?

"Oparł się na łokciu i obserwował ją przez dłuższą chwilę, nigdy nie miał do czynienia z taką kobietą, zawładnęła nim całkowicie, chciałby dla niej góry przenosić."

Muszę przyznać, że z początku nie paliłam się do tych powieści. Jednak.. teraz to żałuję, że na Targach w październiku w Krakowie w 2014r. nie podeszłam do stanowiska, na którym była. Ale też znowu z pustymi rękami, bez żadnej jej książki.. No nie przemyślałam sprawy. Byłam tak zauroczona (i nadal jestem) twórczością Pani Lingas-Łoniewskiej i żyję nadzieją, że w tym roku, po raz drugi się spotkam. Tyle emocji! :) Ale do rzeczy.
Zaczynając od okładki. Troszkę ta Pani.. nie pasuje do historii opowiedzianej przez Panią Ptasińską. Jakoś no tak na moje oko, fajnie było by popracować nad kolejnym wydaniem, z nieco bardziej intrygującą okładką, ale jest w porządku.
Jest podzielona na części, rozdziały. Dobrze się czyta, nie nudzi. Dużo się dzieje i strasznie porusza serce. Bynajmniej tą powieścią autorka podbiła moje serce. Nie była to może najlepsza powieść jaką w życiu czytałam, ale w końcu poczułam emocje których mi brakowało przez dłuższy czas. Tak zainteresowała mnie losem bohaterów, że ciężko było mi się od niej oderwać. Z początku ciężko mi było też wejść w styl pisania, ale to jest normalne, przyzwyczajona ostatnio do czytania powieści z tysiąc osiemsetnych lat, zdecydowanie różni się od 2015 roku. :)
Też co na początku mnie zdenerwowało, za dokładne opisy, jednak teraz wiem, że one były dobre więc zwracam honor. Sama poczułam się jakbym była na wakacjach w Miami, czy we Włoszech.
Co do głównych bohaterów, to troszkę dziwne było, że Emily jest jeszcze uzależniona od rodziców, ale wątek z jej tatą bardzo mi się spodobał. Brat i jej przyjaciółka też są tak uroczy. No i ten chłopak, z którym się zderzyła..
No musicie ją przeczytać i to bez dwóch zdań. Moje serce zdobyła i spodziewam się, że jeszcze długo będę myśleć o losach tych bohaterów. Szkoda tylko, że taka krótka, ale niestety, gdyby coś się do niej dopisało, zrobiła by się już taka przereklamowana część, więc bezsensem byłaby kontynuacja.

"- Ja akurat o tym wiedziałem. - Powiedział Justin, tym razem uparcie wpatrując się w wąską, kamienistą drogę. 

- Jak to wiedziałeś? - Megan nie kryła oburzenia.

- Właściwie to planowałem to razem z nimi. - Przyznał się.

- Nie rozumiem. - Emily traciła spokój."

Oczywiście czekam na jakąś kolejną, nową książkę, która zachwyci pięknymi opisami miejsc i porywającymi losami bohaterów. Książka, która mówi o przyjaźni, złości, miłości i skrywanych tajemnicach.. i wielkim rozgłosie. :) POLECAM :)