PRZEDPREMIEROWO: Krzysztof Konopka - Królewna i stokrotki

Dzień dobry Moliki! 

Dzisiaj nieco inny klimat recenzji, dlatego też ona będzie krótsza - mam nadzieję, że nie będziecie mieć mi tego za złe. Dzisiaj recenzowana lektura to bajka, a nie często zdarza się, bym je czytała i pisała o nich, dlatego uważam, że warto poświęcić chwilę moim wypocinom i zobaczyć, czy aby na pewno nie skusicie się do zapoznania z jej treścią, czy też nie będziecie chcieli podarować jej komuś w prezencie. ;) 

Krzysztof Konopka - urodził się w 1999 roku w Lubaczowie. Od wielu lat pisze i rysuje. Posiada spory zbiór tekstów i rysunków, dotąd niepublikowanych. Interesuje się historią i fotografią. W 2015 roku wydana została jego własnoręcznie ilustrowana książka - "Powieść z krainy Pimpinelli", którą napisał w wieku 13 lat. W 2016 roku ukazał się jej drugi tom. 

Krzysztof Konopka - Królewna i stokrotki 

Pod panowaniem króla Bernarda i królowej Anny mieszkańcy Królestwa Bellis żyją w pokoju i szczęściu. Wkrótce jednak spokój w kraju zakłóca najazd Albiny, nieprzyjaznej władczyni z sąsiedniego państwa. Anna wraz z nowo narodzoną córką Blanką musi ratować się ucieczką do ubogiego domku swojej matki, położonego z dala od stolicy. Nie wszystko idzie jednak zgodnie z planem: królowa zostaje rozpoznana i uwięziona, a dziewczynka trafia pod opiekę babci. W miarę upływu lat królewna staje się coraz bardziej rezolutna i ciekawa świata, a jej chęć niesienia pomocy każdemu, kogo spotka na swojej drodze, jest godna podziwu. Wkrótce okaże się, że mądrość i dobro dorastającej Blanki mogą ocalić królestwo rządzone przez złą Albinę. 

Okładka tej książki należy do jednej z przyjemniejszych. Cieszy oko swoją ilustracją, rysowaną, która na pewno spodoba się młodszym czytelnikom - bo to przecież oto chodzi. 

Posiada skrzydełka, które stanowią dobrą ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym ze skrzydełek przeczytać możemy kilka słów o autorze, a na drugim opinię o książce napisaną przez psycholog.

Czcionka jest duża, dzięki czemu czyta się szybko, a marginesy i odstępy zostały zachowane. Jest to egzemplarz przed korektą, więc kilka błędów zostało przeze mnie upatrzonych - ale spokojnie. Zgłosiłam je do wydawnictwa więc na pewno egzemplarz finalny pojawi się w idealnym stanie, bez jakichkolwiek błędów. 

Dużym plusem dla tej pozycji jest to, że są tutaj ilustracje, które cieszą oko podobnie jak okładka, dzięki czemu lektura zyskuje na atrakcyjności. 

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem i na sam początek bez bicia przyznam się, że szło mi topornie. Być może to przez to, że miałam gorszy dzień, bo gdy następnego dnia zaczęłam czytać dalej, doczytałam do ostatniej strony. Z pewnością pisarz posługuje się innym stylem niż takim co my, porozumiewając się codziennie. Zaciąga do przeszłości, gdzie używało się innych zwrotów, które dają wrażenie, że faktycznie czyta się bajkę. Przez te zwroty czujemy ten klimat baśni, przewidując, że cokolwiek by się nie stało, zawsze wszystko skończy się dobrze. 

Krzysztof Konopka pisze lekko, przyjemnie, więc jak najbardziej bajka ta kwalifikuje się do czytania starszym dzieciom przed snem, nawet po jednym rozdziale.  

Mimo tego początku, po którym szło mi jak po grudzie, jestem zadowolona. Później czytało mi się dobrze i bez jakichkolwiek blokad.

O bohaterach nie mam pojęcia, jak ich opisać, ponieważ jest tu król, królowa, królewna, zła królowa... Taki iście bajkowy świat, na którego temat zbytnio mówić ani pisać nie potrafię. Jednak wiedząc, że jest to bajka, możecie się domyślać, że są złe i dobre postacie i zawsze to dobro zwycięża. 

Bohaterowie w tej książce są dobrze wykreowani, nie ma co się martwić, że się pogubicie lub że będą jakieś nieścisłości. ;) 

Autor na swój sposób opowiedział bajkę o królewnie, przy której kwitły stokrotki i to jest cały plan na bajkę. Należy do tych przyjemniejszych, w których oczywiście nie zabraknie fragmentów grozy, ale takiej nie przesadzonej, bardziej to groza dla młodszych, a dla nas, starszych czytelników nic wielkiego. 

Jednak jestem pewna, że Wy tak jak ja, przepadniecie w pewnym momencie jak ja. Początkowo miałam opory, ale później poszło czytanie jak z płatka. Jest to jedna z tych książek, które zawierają morał i która z pewnością spodoba się Waszym dzieciom ale i wszystkim pozostałym. 

Dziwnie jest mi recenzować bajkę, która zwykle kojarzy nam się z krótkim utworem, z puentą na końcu. Większość bajek znamy na pamięć i nawet może tak jak ja, i Wy macie takie książeczki z dzieciństwa. Wiele różnych historii, ta jednak jest mocno rozwinięta, co dla dzieci lepiej - jedna książka spokojnie wystarczy na kilka dni lub dłużej, w zależności jak szybko dziecię Wasze zapada w sen. ;) 

Reasumując polecam, ale głównie młodszym czytelnikom. Szkoła Podstawowa, ale i młodsi, gdzie Wy jako rodzice będziecie mogli ją czytać dzieciom. Starszy czytelnik również może sięgnąć po Królewnę i stokrotki tak jak ja - z czystej ciekawości. Jako przerywnik lub po prostu czysty relaks. 

Jest to dobrze skonstruowana bajka, która was nie zawiedzie i będziecie zadowoleni. :) 

Ja polecam, ale czy Ty się skusisz? Dajcie znać w komentarzu. ;) 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu