RECENZJA PRZEDPREMIEROWA: Małgorzata Kasprzyk - Powrót do źródeł

Witajcie!

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki autorki, której nie miałam okazji jeszcze poznać. Podeszłam do tej powieści sceptycznie, bo nie wiedziałam, czego dokłądnie się spodziewać., Czy przypadnie mi do gustu? A może raczej nie? Trudno było mi stwierdzić, chociaż opis wydawał się być interesujący. Znacie powieści autorki? Co polecacie? Z chęcią poznam Wasze propozycje i kto wie, może kiedyś się skusze i przeczytam? Teraz jednak przejdźmy dalej. PREMIERA: 01.07.2019r.

Małgorzata Kasprzyk - Absolwentka filologii angielskiej na Uniwersytecie Warszawskim, pracowała jako lektor, tłumacz i urzędnik państwowy. Lubi muzykę, kino i podróże. Kocha wszystkie zwierzęta, a szczególnie jednego niesfornego kota.

Małgorzata Kasprzyk - Powrót do źródeł #1 

Powieść przedstawia dzieje szlacheckiej rodziny z Podlasia, w której dominują piękne kobiety i wspaniali mężczyźni ponad wszystko ceniący honor. Chociaż pielęgnują tradycyjne wartości i prowadzą spokojne życie, nie udaje im się umknąć zawirowaniom historii, takim jak powstanie styczniowe oraz dwie wojny światowe. Kilku z nich ginie, a kiedy wszystko wskazuje na to, że ród wygasł, niespodziewanie wyłania się potomek zupełnie inny od swoich przodków. Urodzony i wychowany za granicą – nie do końca wie, co to znaczy być romantycznym Polakiem… 

Zaczynając od okładki pamiętam, jak wydawnictwo WasPos przestawiło trzy propozycje wyboru okładki. Ta, która będzie przy pierwszej części zwyciężyła i przyznam szczerze, że i mnie podobała się najbardziej. Delikatne kolory, piękne, błękitne niebo, zielona trawa i ta kobieta w takim tradycyjnym stroju z dawnych czasów, koniecznie z parasolką w dłoni. Na pewno złapie nie jedną srokę okładkową... :) 

Miałam przyjemność czytać tę książkę w wersji elektronicznej, więc nie wiem, jak będzie finalnie wyglądał egzemplarz, jednak jestem pewna, że czcionka będzie duża, a odstępy między wersami i marginesy zostaną zachowane.  

Przechodząc z kolei do autorki, jest to moje pierwsze spotkanie z nią. Nie miałam jeszcze do czynienia z piórem pani Kasprzyk, a i jakoś jej nazwisko mi gdzieś umknęło. Jednak pod koniec kwietnia, a na początku maja pojawiła się możliwość jej przeczytania i zrecenzowania przedpremierowo, więc zaryzykowałam. 

Pisarka posługuje się lekkim, przyjemnym piórem, który czyta się niezwykle szybko. Książka liczy ponad trzysta stron, a znikają one bardzo szybko. Nie miałam żadnych trudności podczas lektury. Widać, że autorka kreowała swoje zdanie nieco inaczej. Jest to trochę inny styl i to widać, ale nie sprawia to Czytelnikowi kłopotu. Jest to również historia rodu, a więc ukazana na przestrzeni wieków. Śledzimy losy całej rodziny i wnet wydawałoby się, że wszystko trwa zbyt krótko. 

I to jest mój główny zarzut. Czasami wydawało mi się, że zbyt szybko autorka kończyła historię danej rodziny i postaci. I to mnie gryzło, bo każdy z bohaterów był inny, miał inny charakter, osobowość, myślenie... A to sprawiało, że czytało się lekturę z ciekawością, co tym razem się wydarzy. Jednak czasem zbyt szybko przeskakiwaliśmy do następnego pokolenia. Wprawdzie opisywane w nich były po krótce jakieś dzieje, ale tylko w skrócie. Chciałabym, by następny tom opisywał wszystko więcej, dłużej, nawet jesli książka miałaby liczyć sześćset stron. Bo nie była zła, naprawdę. Ciekawie napisana, ale ten mankament niestety popsuł mi całą przyjemność z lektury. 

Postacie są tutaj przedstawione na przestrzeni lat i widać, jak bardzo się od siebie różnią. Widzimy ludzi, którzy niemal żyją w naszych czasach, ale i tych którzy żyli sto lat temu i to jest ciekawe doświadczenie. Mamy wgląd na to, jak w interpretacji pani Małgorzaty wyglądało życie kiedyś i za to ode mnie jest plus. Szczególnie sam początek, postać Teresy i Franciszka, która mnie urzekła chyba najbardziej. Jednak nie zdradzając zbyt wiele powiem, że jest wielu bohaterów, którzy zwracają swoją uwagę. I tak samo dzieci Teresy, są równie interesującymi bohaterami, o których chyba jest najwięcej w całej powieści? Takie odnoszę wrażenie. Ale to właśnie Teresa, Franciszek, Kazik i Helenka najbardziej przypadli mi do gustu i o nich będę długo pamiętać. Myślę też, że każdy z Was polubi chociażby jedną postać z tej powieści. Więc kreacja bohaterów jak najbardziej jest na plus. 

Nie ma tu ogromu emocji, ale nie jest nudno. Ciągle coś się dzieje w życiu bohaterów, dzięki czemu akcja nabiera barw i tempa. Cieszę się, że autorka nie budowała przydługich opisów, a dialogi były ożywione. Więc o sen nad książką nie musicie się obawiać - nie nadejdzie! 

Zastanawiam się jeszcze, co mogę o niej napisać... Ah, no tak! Z początku wydawało mi się, że jak saga, ród rodziny... To będzie powieść historyczna. Dałam się zmylić. Nie ma tu tak dużo historii, a bardziej traktuję tę książkę jako powieść obyczajową z tłem historycznym, które świetnie uzupełnia całą fabułę. 

Reasumując, mogę Wam polecić tę powieść, jeśli lubicie lekkie i przyjemne historie, opisane w przeciągu kilku pokoleń. Może się ta lektura spodobać fanom powieści obyczajowych, sag rodzinnych, ale i tych, którzy lubią czytać o tym, jak było kiedyś. Nie jest to tu może jakoś bardzo dokładnie pokazane, ale są wydarzenia z przeszłości, które idealnie wpasowuje się w czas i klimat, ale i język, który jak słusznie zwróciła mi uwagę moja przyjaciółka, jest nieco inny. Jeśli lubujecie się w takich pozycjach, to zachęcam serdecznie do lektury. Ja jestem bardzo ciekawa kolejnego tomu, jak to będzie wyglądać. I proszę o więcej, bardziej dokładnie - a tak to nie mam żadnych zastrzeżeń. :) 

Skusiłam się i nie żałuję, że miałam okazję poznać tę lekturę. A Wy? Skusicie się? :)Znacie powieści autorki? Polecacie? :) 

Za możliwość poznania tej historii dziękuję