Jestem po szkole... I co dalej?!

Witajcie!

Dzisiaj 20sty dzień miesiąca. Chciałabym Wam bardzo podziękować za aktywność na moim blogu właśnie teraz i w minionym miesiącu. To było dla mnie lada wyzwanie by przeżyć i nie pogubić się z obowiązkami, które na mnie spoczywały. Jak wiecie nauka, sama matura dużo znaczy i jak dla mnie była ważna. Nie przewidziałam, że stres tak bardzo będzie mnie zżerał, że siedziałam dosłownie cały czas przed książkami. Nie mogłam pozwolić sobie na chwilę relaksu z książką - czego tak bardzo mi brakuje. Powoli wracam do żywych i czekam do ostatniego czerwca, kiedy to pojawią się wyniki pisemnych matur. Ustne zdałam, a z polskiego zdałam wręcz śpiewająco i jestem z siebie bardzo zadowolona. Angielski już trochę mniej, ale zdałam, nie najgorzej więc się nie skarżę. Ale do rzeczy. 

P.S Ostatnio ogarnęłam 23 blogi, spokojnie, dotrę i do Waszych blogów i nadrobię zaległości. I wybaczcie mi, no ale brak czasu, zdecydowanie...

Podstawówkę kończyłam z płaczem. Przywiązanie, bo siedem lat z jedną klasą to nie jest jak jeden dzień. Byliśmy zżyci ze sobą, lubiliśmy się w większości wszyscy ze wszystkimi. Nadszedł czas rozejścia po gimnazjach i klasach... Oczywiście jak to ja, zawsze coś musiałam mieć inaczej - otóż po roku gimnazjum musiałam się wyprowadzić z dotychczasowego miejsca zamieszkania i tym samym musiałam zmienić gimnazjum. Poznałam wielu fajnych ludzi, przeżyłam dość zabawne i przyjemne chwile, chociaż te złe też były. Do tych przyjemniejszych mogę zaliczyć wyjazdy do Domu Pomocy Społecznej. Wcześniej nie miałam styczności z takim miejscem, ale cieszę się, że odkryłam w sobie to, że lubię pomagać obcym ludziom. Wychodzenie z nimi na zewnątrz, rozmowy, zabawy podczas andrzejek, karnawału czy innych tego typu imprez to niezapomniane uczucie. 

Kolejną wielką zaletą zmiany gimnazjum okazała się... Pani z biblioteki. Jest to świetna kobieta o dużym sercu. Można powiedzieć, że niemal się z nią zaprzyjaźniłam i do tej pory się ze sobą kontaktujemy, gdy tylko mam chwilę czasu i nie ma wakacji - wpadam z wizytą do gimnazjalnej biblioteki. Skończyłam gimnazjum, tutaj tez poleciały łzy. Jestem dość emocjonalną osobą, dlatego tak a nie inaczej reaguję. Zżyłam się z kilkoma osobami i wiedziałam, że idą do innych szkół - stąd te łzy. 

To prawda... :D 

 

Zaczęłam szkołę średnią. Pamiętam, jak w pierwszej klasie, w pierwszym semestrze zależało mi na tym, żeby przeżyć. Już na samym początku zaczęłam nawiązywać nowe znajomości, niektóre się posypały, niektóre zostały... Nie ważne. Ludzie są różni - mówi się również, że najlepszych przyjaciół poznaje się w szkole średniej. Wybrałam czteroletnie technikum i jestem zadowolona z tego wyboru. Szkoła umożliwiła mi wiele. Dała doświadczenie, kursy, praktyki w nie byle jakich hotelach. Kadra nauczycielska również w większości była dość przyjazna i wcale to nie tak, że my mamy biegać za nauczycielami. Często to oni biegają za nami... :D 

Mimo wielu wzlotów i upadków - będę ją miło kojarzyć. A w dodatku wybieram się na roczny kurs, kwalifikacyjny kurs w zawodzie Technik usług kosmetycznych - Wykonywanie zabiegów kosmetycznych twarzy. Klikając TUTAJ przeniesiecie się na stronę mojej szkoły i uzyskacie dokładniejsze informacje.

Ale właśnie, co dalej? Każdy ma jakiś plan, nawet awaryjny. A jeśli to się nie powiedzie, to pójdę tam czy tam. Wiele zależy od nas samych i chęci. Szczerze mówiąc chyba lubię się uczyć, jeżeli nadal chcę się edukować, ale nie na studiach. Ja przynajmniej uważam, że to strata czasu,  no i co tu dużo mówić. Nauki jest baaardzo dużo, a chyba aż tyle nauki to mi nie potrzeba. :D 

Dalej. Masz plany, marzenia, cele - to czas na ich spełnienie! A na pewno jest to czas na ostatnie wakacje... Których ja sobie niestety nie zrobię. Już 16 maja zaczęłam kurs na prawo jazdy. Tak, jak zacznę jeździć, ostrzegę Was - byście chodzili rowami - a nie chodnikami, spokojnie. :D Tak właśnie powiedział mi mój tata, więc i mówię Wam to ja. 

Kolejnym planem już teraz - jest znalezienie pracy. Oczywiście nie trudno o to, ale na pewno nie można szukać takiej, która sprawiałaby Wam przykrość i potężnie męczyła. Bo w takiej pracy długo nie popracujecie. Wiem sama po sobie. Po pewnym czasie nabiera się pewnego rodzaju urazu, a ciężko się później z niego wybronić. 

Jestem ciekawa, ilu z Was miało plany po szkole średniej, a ilu z Was je zrealizowało? Ilu z Was miało plany i marzenia - spełniliście je? Co było Waszymi aspiracjami? Oraz oczywiście, moi tegoroczni maturzyści - powiedzcie mi - co myślicie dalej? Kształcić się, czy iść do pracy? 

No i oczywiście Wy, Moi drodzy, którzy jeszcze chodzicie do szkoły... Życzę Wam wytrwałości i mniej stresu na maturach, gdy będziecie do nich podchodzić. 

Reasumując chciałam dodać, że to taki luźny post, nie niosący żadnych wartości, a jedynie może chwile zadumy nad tym, co robić w przyszłości, albo nad tym, jak to Wy kiedyś postąpiliście będąc po szkole średniej. Liczę na dużo komentarzy i dużo własnego zdania - tego mi brakuje. :) 

Dziękuję, za obecność i życzę miłego dnia!