Historia lubi się powtarzać...

Ahoj! 

Jak wiecie często zaglądam do swojej biblioteki i lubię z niej zabrać sporo książek. Napotkałam się na powieść jedną z autorek, o której słyszałam wiele dobrego, widziałam ją na KTK, ale jeszcze jej nie znałam, by móc do niej podejść i poprosić o zdjęcie czy autograf na książce, której nie miałam. W każdym bądź razie to moje kolejne pierwsze spotkanie z nieznanym autorem. A więc... 

Natalia Sońska - rocznik 1993, studentka, autorka powieści takich jak: "Garść pierników, szczypta miłości", czy "Obudź się, Kopciuszku". Niepoprawna optymistka i tancerka z zamiłowania. Twardo stąpa po ziemi, jednak jak każdy lubi czasem pobujać w obłokach. 

Natalia Sońska - Mniej złości, więcej miłości

Kinga pracuje w redakcji pisma modowego "Pearl". Jej życie jest bezproblemowe, a od trzech miesięcy żyje z Danielem, którego kocha bardzo mocno. Gdy nagle coś wymyka się spod kontroli, Kinga wystawiona jest na ciężką próbę. Próbę uczuć.Wplątana w problemy swojej nowej przyjaciółki Mirki, czy spełni swoje marzenia i odzyska to, co stracone? Czy nie będzie już za późno? 

Zaczynając od okładki, strasznie mi się spodobała oprawa i szata graficzna. Matowa okładka, z uwypuklonymi literkami są świetne w dotyku. Świecą się pod światło i to sprawia, że jest graficznie lepsza, ładniejsza. Jednak nie ma skrzydełek - i tu wielki płacz na sali. Gdyby były, raz, byłaby odporniejsza na niszczenie, a dwa ładniej by to wyglądało, na moje oko. ;) 

Na środku widzimy bukiet kwiatów, trzymany przez kobietę. Twórcze zdjęcie, które podoba mi się bardzo. Ogólnie stan graficzny określam na bardzo dobry. 

Z kolei i wydawnictwo spisało się świetnie, ponieważ nie ma żadnych literówek, odstępy między wierszami i marginesy są odpowiednio zachowane. 

Przechodząc do pisarki, jak wspominałam, jest to moje pierwsze spotkanie z nią i określam je jako dobre. Może nie było żadnych fajerwerków, ani też tak najgorzej nie było. Mimo to spodobał mi się lekki styl, jakim posługuje się autorka. Podoba mi się, że swoim plastycznym językiem zaciekawiła mnie, jako czytelnika i sprawiła, że jestem ciekawa jej pozostałych książek. Jednak czy po nie sięgnę - to jeszcze się zobaczy. Zabrakło mi tu kilka szczegółów, a na pewno zauważyliście, że jestem ostatnio dość wymagająca. Żałuję, że nie było fajerwerków, ale jak wspominałam, dna nie było. Jak na pierwsze spotkanie, nie jest źle. Młoda autorka, bo tylko cztery lata starsza ode mnie pokazała, że chcieć to móc i wiek nie ma nic do znaczenia, czy można pisać dobre książki, czy też nie. 

"- Kochanie, wiedz jedno, szczęściu też czasem trzeba pomóc. I nie mówię tu tylko o dążeniu do niego. Szczęście trzeba pielęgnować. Jak piękny kwiat, który dostajesz w prezencie.Jest zachwycający dopóty, dopóki o niego dbasz."

Przechodząc do kreacji bohaterów, jakoś tak nijak mi przypadły do gustu. Ja osobiście doprawiłabym bardziej charakterem te postacie, a samą akcję uczyniła nieco bardziej dynamiczną. Chwilami odnosiłam wrażenie, że to, co czytam jest nie możliwe. ALE. Autorka wplotła ciekawy wątek, co niestety doprowadziło do przewidzenia końca tej opowieści. Już w połowie autorka zniszczyła sobie książkę podpowiadając nam, jak to wszystko się skończy. 

Kinga - jako przedstawiona jako dynamiczna postać, nie zyskała mojej sympatii... Już bardziej jej przyjaciółka, Mirka, która ma czarną przeszłość, a raczej to przeszłość wlecze się za nią, a ona z jednej strony chce uciekać, a z drugiej nie. I gdyby ta historia skupiła się właśnie na Mirce, to myślę, że powieść o wiele bardziej, by mi się spodobała. 

Bo właśnie w powiązaniu do Mirki, czy historii rodzinnego domu Kingi wiążą się wątki historyczno kryminalne, które tutaj mnie urzekły. Uważam, że w tym tkwi największy plus tej książki. Mimo, że jest ona mocno przesłodzona, bynajmniej moim zdaniem, to te właśnie wątki to coś, co sprawiło, że zaciekawiłam się i książkę przeczytałam na dwa razy. Tylko szkoda, że autorka niestety napisała ciut za dużo i zdradziła swój koniec. A miało być tak pięknie... 

Ale nie było pięknie, a było dobrze. Dobrze, jak na pierwsze moje spotkanie z pisarką i jestem zadowolona. Tak, akcja jest, ale czasami mi się wydawało, że jest jej za mało. I to, co mi się jeszcze nie spodobało w kreacji Kingi, że za szybko zaufała Mirce. Ja tak szybko nie potrafię ufać, no chyba, że tylko ja jestem takim wyjątkiem... 

" - Czasem mam wrażenie, że masz nos dłuższy niż Pinokio, gdy porządnie nakłamał, bo wpychasz go naprawdę wszędzie!"

Historia ta opowiada o rodzinnych sekretach, tajemnicach, o miłości i przyjaźni, o wielkiej odpowiedzialności, czy nawet poświęceniu. Jednak nie mogę powiedzieć, że odczułam te wszystkie emocje. Przeczytałam tę powieść, ale niestety nic z niej nie wyniosłam i raczej szybko o niej zapomnę, bo niczym szczególnym nie wyróżnia się na tle pozostałych obyczajówek. 

Reasumując polecam Wam tę lekturę, na odbicie się od rzeczywistości. Jest to książka, która sprawi, że Wasz wieczór będzie lepszy, a przy tym idealnie się zrelaksujecie. Nie jest to książka z górnej półki, jest to lekka niezobowiązująca lektura. Nie rozczarowała mnie, ale tez nie miałam ku niej zbyt wielu nadziei, więc jest naprawdę dobrze. Myślę, że mogę polecić ją wszystkim, którzy mają na nią po prostu ochotę.