Cofnijmy się do... Powstania Warszawskiego.

Witajcie! 

Dzisiaj raczej krótko i zwięźle. Na już czerwcowych lekcjach, na których kompletnie nie robi się nic, prócz wypatrywania się przez całe 45 minut kiedy w końcu będzie dzwonek, w niecałe 3 lekcje, pochłonęłam tego ebooka. Już dawno miałam ochotę na tę powieść, ale jakoś nie było okazji. Przyznam szczerze, że... takiego zamętu się nie spodziewałam. 

Anna Klejzerowicz - pisarka, publicystka, fotograf. Wieloletni współpracownik Teatru Atelier w Sopocie. Recenzje kilku jej książek takich jak Córka czarownicy, Czarownica czy Medalion z bursztynem, możecie znaleźć w zakładce Recenzje A-Z. 

Anna Klejzerowicz - List z powstania 

Marianna. To dzięki niej poznajemy losy jej matki, babci. Wszystko, co działo się podczas II wojny światowej, czy Powstania Warszawskiego. Intrygi, historyczne tło, tajemnicze okoliczności śmierci najbliższych członków rodziny Majki. Zaginiona łączniczka. Tajemnice. Chaos. Przeznaczenie, oraz dociekliwość. Tylko... kto przetrwa do samego końca? 

Zacznę może od tego, że okładka bardzo, ale to bardzo mi się podoba. Nie rozumiem może tego kwiatu, ale niech przymknę na niego oko. Podoba mi się, dobrze, że chociaż okładka. Co do samego wydania również nie mam nic. Czytałam ebook, a bardzo tego nie lubię to i tak nie dostrzegłam literówek. 

Jednak tak jak napisałam na samym początku, będę starała się napisać krótko i zwięźle. Otóż tym razem, powieść mnie nie zainteresowała kompletnie. Pomimo, iż przeczytałam ją dość szybko, to nic niestety nie oznacza. Sporo chaosu, którego momentami nie potrafiłam ogarnąć. Przeskoki, bohaterów nie ma też znów za wiele, jednak w tym całym bałaganie ciężko było mi się odnaleźć. Mimo iż tylko Prolog opowiada o II wojnie, reszta jest powieścią na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Wspominane często Powstanie Warszawskie, powiązane z jedną, zaginioną bohaterką. Jakoś tym razem wątek historyczny jako pomysł na fabułę, że zbrodnie po latach jakoś mnie niekoniecznie zainteresowały. 

Co do bohaterów, strasznie ich nie lubiłam. Owszem, może są starsi, wtedy były inne czasy, ale... nie. Po prostu nie. Nie potrafiłam się z nimi zgrać. Czułam się jak ufo na ziemi wśród normalnych ludzi. Nie wydali mi się przyjaźni, w ogóle ta książka pod żadnym względem nie sprawiła, bym zapamiętała ją na dłużej. 

Podzielona na rozdziały zatytułowane datami. Książka posiada Prolog, Epilog i co najważniejsze ma trzy części. Zawiera dedykację, oraz fragment wiersza Baczyńskiego. Po tym fragmencie poczułam, że ta książka może być naprawdę interesująca. Jednak mój zapał tak jak szybko się pojawił, niestety zniknął. Przykro mi, bo naprawdę lubię pióro autorki, ale tutaj to było za dużo chaosu moim zdaniem. Tu listy, tam coś, nie. To nie dla mnie. 

Reasumując przykro mi to pisać, ale kompletnie minęła się z moimi gustami, że nawet nie mam siły, by pisać, jak bardzo była zła. Czytałam tak wspaniałe recenzje, że nie mogę uwierzyć do tej pory, że mi się nie spodobała. Z pewnością jeszcze kiedyś dam szansę tej lekturze, może gdy będę starsza, będę patrzyć na tę książkę z innej perspektywy. Jednak tutaj obecny wątek kryminalny mnie nie zainteresował. Jak lubiłam książki autorki, ta kompletnie jest nie dla mnie. Czy polecam? Ciężko mi stwierdzić, bo nie każdemu może się to spodobać. Jednak odsyłam Was do Pisaninki, która również miała okazję przeczytać tę książkę i dość fajnie i pozytywnie się o niej wypowiedziała. KLIK. Przeniesiecie się do niej automatycznie. A ja... no cóż, zostałam negatywnie zaskoczona, a raczej n ie dostałam tego, co mogłabym wspominać przez długi czas.